• benim.
    hiçbir hayvanla temas edemiyorum.kedi, köpek, muhabbet kuşu, piton yılanı farketmez. ama zarar vermiyorum ve elimden geldiğince sokağa yiyecek ve su koyuyorum.
    kucağıma almıyorum ya da ellemiyorum diye mi mal oluyorum acaba? fobi denen bir şey var.
  • benim annemdi bu insan ama dikkat ederseniz bu halinden -di'li geçmiş zaman kipi ile bahsediyorum, çünkü irade gücü ve içindeki şefkat ile bu fobisini yendi.

    kedim eve ilk geldiğinde 60 günlük minikler miniği çelimsiz bir pire torbası idi, annem "ya o gider ya ben" tadında yaygarayı kopardı beklendiği üzere ve hayvanı 10 gün kadar benim odama kapattık, lakin miyuv miyuv tarzı çıkardığı yürek dağlayan sesler analık damarını coşturmuş olacak ki, sürekli "maması tam mı, suyu temiz mi ?" tarzı sorular sormaya başladı.

    gel zaman git zaman mutfakta olduğu vakitler kendi kapısını kapatmak şartı ile kediyi evde dolaştırmama izin verdi, yine de kapıyı aralık unuttuğunda meraklı bakışlar ile içeriye hücum eden kedim onu teyakkuz haline geçiriyor ve "gel al şunu" diye bağırmasına neden oluyordu.

    böyle böyle ilk ayımızı bitirdik, bir sabah odamdan tüyenden haylaz yavrum soluğu annemin başucunda aldı ve bana yaptığı gibi oyunlar eşliğinde patisinin etli kısmı ile kadıncağızın yanağını okşamaya başladı, tabi daha ben yetişemeden annemin uyanması ve çığlıklar eşliğinde delirmenin eşiğine gelmesi işleri daha da içinden çıkılmaz bir hale sokmuştu ( ya da ben öyle olacağını düşünüyordum).

    garip bir şekilde annem o günden sonra kedi fobisini yenmeye başladı, belki de hayvan enerji frekansı ile "ben dostum dünyalı" dedi anneme, o kısmı karanlık, ama o olaydan sonra annemin fobisi kırılmaya başladı, resmen eskilerin dedikleri gibi çivi çiviyi sökmüştü.

    şimdi 3 yıldır evimizin ayrılmaz bir ferdi oldu kızımız ve annem fasulye ayıklarken omuzuna çıkıyor, bir şal gibi boynuna dolanıyor ve titiz bir müfettiş edası ile ayıkladığı fasulyelere "sshh olmamış" bakışı atıyor.
  • çeşitli gerekçeleri vardır.

    belki çocukken yaşadığı bir travma var. belki haz etmiyor tüylü hayvanlardan. belki de alerjisi var. ne biliyorsunuz da hemen mal damgasını vurabiliyorsunuz?

    sizsiniz ulan mal!
  • ohoooo minicik böcekten korkan var, kedi ne ki? bence kedi korkusu nispeten mantıklı bile sayılır, tersi pistir kedinin, hacamat eder adamı maazallah.

    korkup uzak duruyor, zarar vermiyorsa ben insanların korkusuna saygı duyarım, hatta ara bulucu olur kedileri de kendisinden uzak tutarım, hiç sorun değil.
  • fareden korkan insanlar olduğuna göre ve bunun hiç bir mantığı olmadığına göre gayet normal durum. hatta fare size hiç bir şey yapamaz, ama kafasını kızdırdığınız bir kedi sizi feci tırmalayabilir.

    gene de her gördüğü sokak kedisini sevmeye çalışan bir kedi sever ve evde kedi sahibi olarak insana zarar vermeye çalışan bir kediye hiç rastlamadım. sokak köpeği üstünüze gelebilir, size havlayabilir, sizi ısırabilir mesela. başıma da gelmiştir defalarca. ama bir kedi cesur değil korkaktır. size güveniyorsa ve sizi dost olarak algılıyorsa yanınıza gelir, bacaklarınıza sürünür, şirinlik yapar. sizi düşman olarak algılıyorsa sizden zaten kaçar, yemek vererek bile yanına yaklaşamazsınız. ikisi bir arada olmaz, yani sizi düşman olarak gören bir kedi size diklenmez, sizden kaçar. kediler paranoya derecesinde korkuyla yaşayan hayvanlardır, boyu kendilerinden uzun herkesten ardlarına bakmadan kaçarlar. bir kedi size kendi tercihi olarak zarar vermez. ha ille zarar görmek istiyorsanız köşeye sıkıştırıp çıkışını kapatın, ya da elinizle yakalayıp sıkıştırmaya kalkın, kaçmasına izin verirseniz ilk tercihi kaçmak olacaktır, vermezseniz işte ancak o zaman size zarar verir.
  • gayet normal insandır.

    hadi sevmeyeni de anlarım, yalnız asıl orospu çocuğu ilan edilmesi gereken kedileri sevmemekle övünüp bunu matah birşey gibi anlatanlardir.

    kedi, gerçekten bu dünyadaki en sevimli en ilginç varlık. aynı zamanda en karakter sahibi ve çizgileri olan hayvan.
  • herhangi bir şeyin fanatikliğini yapmak kadar itici gelen bir şey var mı bilmiyorum. insanı tuttuğu takımdan, favori oyuncusundan, sevdiği hayvan olan kediden soğutur.
    anlayış yoksunu, empati özürlü insan tutmuş küfrediyor. dalyarak!
  • kedilere şiddet uygulamıyorsa, ailurofobisi varsa dert etmediğim insan. sevmesin, bize daha çok kalır. tabi ki, fobi olmadığı halde "ayyy saldırır bu" diyorsa, net saçmalıyor. muhtemelen yanlış bir şekilde büyütülmüş.
  • özellikle bazı kadınlar sanki kedi onu sikecekmiş gibi tepkiler verir. biraz kendilerini kontrol etmeyi deneseler sonuçta aslan değil. mantık olarak seni yemez. ayrıca sen yaklaşmadığın sürece durduk yerde hiçbir kedi saldırmaz.
  • iş arkadaşım olan ponçik bir hanımefendi.

    hala kediden korkmasına anlam veremiyorum. evimde 2 kedi var diye bize gelmemeye çalışıyordu.

    hayvanları sevmeyen insanları da sevmezmiş, aramıza mesafe koysam iyi olacak.

    edit: yakalandım, araya mesafe koymuyoruz gençler yok öyle bir şey unutun bunu. kendisi çok minnoş ve iyi bir hanımefendidir.
hesabın var mı? giriş yap