madımak oteli

• 37 yıldızlı tek otel.
  
  (bugeminezamandırburada'nın entry'siydi. silinmesin istedim.)
  
  edit: üstadın entrysinde alıntı olduğu belirtilmemişti. vedat özdemiroğlu'nun sözüymüş. ^*
• dışarda oyun oynamıştık eve geldim. annem, babam televizyon karşısındaydı.annem ağlıyordu "yakıyorlar çocukları" diye. farkındaydım ya bir şeyler olduğunu oyundu her şey benim için yaş itibariyle. şimdi ne zaman bahsedilse o günden, madımaktan, sivastan annemin sözleri aklıma geliyor hep "yakıyorlar çocukları!". katlanamıyorum düşünmeyen, sorgulamayan, düşüneni de istemeyen en önemlisi vicdan namına koca bir boşluk taşıyan o kafa yapısına; içerden çığlık çığlığa gelirken yanan aydınların sesi, yüreği bile sızlamadan ateist yakarak cenneteki yerini(!) hazırlayan o beyinsiz sürüye!unutulmamalı bu! unutulmamalı orda canlar giderken dışardaki o vicdansız kalabalık!
• "ben o otelin içinde değildim, ama otel benim içimdeydi." (ahmet kaya)
• " - sivastopal, 2 temmuz 1993,
  37 ölü,
  milyonlarca şiir yaralı. -
  
  sizleri tanıyordum
  sabahları geçerek önümden giderdiniz işlerinize
  siz
  kendini amber ağacı sanan karalahana suratlı manav
  yüreğini örümceklere diktiren terzi çırağı
  siz
  çocuklara çarpıp kaçma eğilimli belediye şoförü
  maçlarda peygamberlere küfreden zabıta memuru
  evet siz
  siz
  öğrencilerine atatürk heykelini tokatlatan öğrenci yurdu müdürü
  yani siz beyefendi
  siz
  çanakçılar, kışkırtıcılar, kibritçiler
  melek boğazlayıcılar
  sahte itfa’ye aslanları
  siz
  cinayet sonrası toz olan pır pır sultan imamlar
  bayat yeşil biberler
  kanat düşmanları
  sizleri tanıyordum
  kutu kutu odalarım kol kanat gerdi askerlik anılarınıza
  banka cüzdanlarınıza
  astım ilaçlarınıza
  kiminiz evden kovuldunuz bende yattınız sabaha kadar zik zak
  korudum sizi göktaşlarından ve ay çarpmalarından
  çocukluk arkadaşınızdı otel kayıt memuru önce onu yaktınız
  türküleri yaktınız şiirleri yaktınız
  doğru sözü yaktınız
  
  akşamları geçerek önümden gidersiniz evlerinize
  yıkıntıma sinsi sinsi gülersiniz
  kapıda sizi karşılayan çocuklarınız
  onlar da öğrenir bir gün
  içindeki insanlarla yaktığınız
  bir otelin
  sonsuza dek
  kül tüküreceğini yüzünüze. "^*
• biz orada aziz nesin'i de yakmak istemiştik diyen bir din kültürü ve ahlak bilgisi hocamız vardı. böyle düşünen öğretmen olabilmesi gerçekten çok kötü bir olay birde din dersine gelip islamdan bahsetmesi içler acısı.
  "insanları yakmak sizce islama göre doğrumu" diye sorunca
  "senin için ders bitmiştir" deyip dersten atılmıştım.
• aldıntaki kebapçının, katledilen o kadar kişinin anısına müze yapılması fikrinin bazılarına hala ne kadar zor geldiğini gördüğümüz, yerin dibine batasıca bir otel.
  
  http://www.radikal.com.tr/…y&date=&articleid=921500
  
  kitapevi olacakmış, karanfil bıraklıcak anma köşesi yapılacakmış... allah razı olsun. ne kadar da lütufkarsınız!
  
  arkadaş ne koydu size bu müze yapılması fikri anlamadım ki! bunu kabullenmeyi o şehre mi yakıştıramıyorsunuz nedir? ağzından köpükler saçarak insan yakanlar yakışıyor ama demek ki.
  bu utancı yapanları kabullenmediğinin en büyük göstergesi olacak o müze yapılmıyorsa, sivas toptan yansın mümkünse. oradaki alevler hala yakıyor içimizi, bu sayede biraz soğur belki.
  
  ("sivas'a düşman mısın lan nası yansın" diyecek kazmalar için geliyor: sivas'lıyım)
• madımak- yakıldığı gibi okunur...
• "madımak oteli
  
  37 ölü,
  
  milyonlarca şiir yaralı._
  
  sizleri tanıyordum
  
  sabahları geçerek önümden giderdiniz işlerinize
  
  siz
  
  kendini amber ağacı sanan karalahana suratlı manav
  
  yüreğini örümceklere diktiren terzi çırağı
  
  siz
  
  çocuklara çarpıp kaçma eğilimli belediye şoförü
  
  maçlarda peygamberlere küfreden zabıta memuru
  
  evet siz
  
  siz
  
  öğrencilerine atatürk heykelini tokatlatan öğrenci yurdu müdürü
  
  yani siz beyefendi
  
  siz
  
  çanakçılar, kışkırtıcılar, kibritçiler
  
  melek boğazlayıcılar
  
  sahte itfa’ye aslanları
  
  siz
  
  cinayet sonrası toz olan pır pır sultan imamlar
  
  bayat yeşil biberler
  
  kanat düşmanları
  
  sizleri tanıyordum
  
  kutu kutu odalarım kol kanat gerdi askerlik anılarınıza
  
  banka cüzdanlarınıza
  
  astım ilaçlarınıza
  
  kiminiz evden kovuldunuz bende yattınız sabaha kadar zik zak
  
  korudum sizi göktaşlarından ve ay çarpmalarından
  
  çocukluk arkadaşınızdı otel kayıt memuru önce onu yaktınız
  
  türküleri yaktınız şiirleri yaktınız
  
  doğru sözü yaktınız
  
  akşamları geçerek önümden gidersiniz evlerinize
  
  yıkıntıma sinsi sinsi gülersiniz
  
  kapıda sizi karşılayan çocuklarınız
  
  onlar da öğrenir bir gün
  
  içindeki insanlarla yaktığınız
  
  bir otelin
  
  sonsuza dek
  
  kül tüküreceğini yüzünüze."
• görünen odur ki, kamuoyunun belli kesimlerinin haklı ve ısrarlı baskısı sonucu müzeye dönüştürülecektir.
  
  muhtemelen yaşanan katliam ve katledilen aydınlarımız unutulmasın diye, verniklenmiş ahşap ve parkelerle döşenip içine fotoğraflar, büstler falan da konacaktır. oysa bu ülkenin onurlu insanlarının o vahşeti unutmaya niyeti yok. müze yerine, yakılıp yıkıldığı haliyle otel yeniden inşa edilmelidir. yani 3 temmuz 1993 sabahı nasıl gözüküyorsa tekrar o haline dönüştürülmelidir.
  
  belki böylesi bir utanç anıtı sayesinde, o kör ateşi yakanların doğan ve doğacak “çocukları” da bir şeyleri unutmazlar.
• altındaki kebapçıda, hergün yüreklerimizi yedikleri otel