• nice iron maidenlar ülkemize nadiren uğruyorken, nice judas priest'ler son emeklilik turunu yapıyorken bizler de artık köşemize çekiliyor ve edebimizle metalimizi dinliyor, dinliyor, dinliyoruz. yanı artık gösterişten uzak yaşıyoruz dostlar.

    bu arada yaş oldu 20, hafiften bir enstrumantal ya da jazz'a kayış söz konusu. klasik te var tabii ama o hep vardı hayatımda zaten. ama yine de kendimi hain gibi hissetmemi engelliyor değil bu. nerde eski bendeki kulak, nerde şimdiki nene kulağım!

    favlanınca gelen edit isteği: yaşım 30 ve tekno dinliyorum artık. teşekkürler.
  • halt etmişsin sen şeklinde tepki verilesi tespit. ilerleyen yaşla birlikte zamansızlık, mekansız gibi durumlardan eskisi gibi dinlenilemediği doğrudur, lakin metal bir kez tattıktan sonra bırakılabilecek bir müzik türü değildir.

    (bkz: metalcilikten aldığım tadı hiçbir şeyden almadım)
  • içimdeki metalcinin hiddetle çoğalmasıyla sonuçlanıyor.
    (bkz: kurulan cümleyi bir daha okuyunca erotik gelmesi)
  • (bkz: nesli tükenen insan topluluğu)
  • doğrudur.

    hiçbir grubun türkiye'yi siklemeyip gelmediği yıllarda şehirlerdeki sokaklar rock bardan geçilmez, üniversiteler rock'cı tiplerle doluyken, şimdi ara da bulasın.

    rock'ın "hayat felsefesi" olduğu dönemler, internet sağolsun sona erdi.

    hayatımın 10 yılı siyah giyerek, popçuların amına koyayım diyerek geçti. güven erkin erkal'ın af grubunun posterini tv'de tekmelediği yılları, "popçular dışarı" ismindeki pentagram konserlerini kafa sallayarak geçirdim.

    ama bitti. şimdi ne güven bir tv'de rock programı yapabilir, ne de pentagram popçular dışarı geyiği... müslüm dinliyor amk tüm türkiye; hani o "ezik tipler" denilip 10 yıl önce hayvandan aşağı sayılan insanların dinlediği müziği...

    allahtan bitti. allahtan müzik zevki ile dünya görüşü arasındaki yakınlık sona erdi.

    az daha bilgi için şuna bakın: (bkz: #39682329)
  • (bkz: metal müziğin çöküşü/@ktulu)
  • son dört-beş yıldır benim de dikkatimi çeken ve "o güzel abilerden kimler kaldı?" diye hayıflanmama sebep olan durum.

    sahi, o güzel abilerden kimler kaldı?
  • metali kanımca ara türler yamulttu. başlangıcından bu yana hep çok katı çizgilerle diğer türlerden ayrılıyorken, şagoze, neoklasik vs. ara türlerle popüler kültüre bir şekilde adapte edildi. eskinin ekstremleri, şimdi popüler "metal müzik" üretip, efsane muamelesi görebiliyorlar. bulunduğumuz dönemde insanların kavramlara, yalnızca üzerlerine giyebilecekleri tşört kadar ihtiyacı olduğu için; kimse türün yaşayıp yaşamamasıyla ilgilenmiyor. sadece kendini sattırabilecek kadarını alıp, kalanını çöp yapıyor. bu yüzden metal müzik bitmedi ama azalıyor. işbu entride kendimi bahsettiğim insanlardan ayırıyormuşum izlenimi de uyanmasın. ben de payıma düşen kadar ihaneti ediyorum.
  • (bkz: aşk hiç biter mi)

    metalciliğin popüler olmaktan çıkıp salt saça tişörte indirgenmemesiyle bittiği sanılıyor. ama "metalcileri" yakın zamanda şuralarda görebilirsiniz:

    (bkz: 29 ocak 2014 iced earth istanbul konseri)
    (bkz: 23 şubat 2014 ensiferum istanbul konseri)
    (bkz: 24 mayıs 2014 manowar istanbul konseri)
  • (bkz: nerde o eski moda sahili)
hesabın var mı? giriş yap