mustafa kemal atatürk

• bugün olmadık sağlık şeysilerinden sebep planladığım hiçbir şeyi yapamadım. saat geldiğinde balkona çıkabildim sadece. karşı binada oturan yaşlı teyze ve eşi de balkondaydı. yolda arabalar durdu. insanlar arabalarından indiler. teyzeyle göz göze geldik o an. ikimizin de o an laik atak geçirdiğimize eminim ve gözümüzdeki damla yaşla da kanıtlarım bunu. seksen beş yıl geçmiş ölümünün üstünden. tam seksen beş yıl. biz çocukken gözünün rengiyle, komutanlık başarısıyla andığımız adamı son 10 yılda ne gözünün rengiyle, ne de askeri başarılarıyla anmak gerektiğini düşünüyorum artık. bugün ortadogu bataklığında debelenen ülkelerden biri değilsek sayesinde. sömürge olmadıysak, onca hayal kırıklığına rağmen hala ülke için umutlanabiliyorsak sayesinde. o beni hatırlayınız demiş kibarca ama unutmamız söz konusu değil zaten. en azından onu anlayanların unutması diyelim. unutmayacağız. unutmayacağım.