• hepimiz, onların yaptıkları kadar yap(a)madıklarına da bağlı olarak, babalarımızın eseriyiz. bu durum babasını hiç görmemiş, yetim veya velayeti vakti zamanında annesine verilmiş olanımız için de geçerli, babası ile 40 yıl yaşamış ve onu kendi elleri ile gömmüş olanımız için de.

    insanoğlunun anlatılarında baba-oğul düşmanlığı, baba-kız düşmanlığından daha fazla işlenir ve yaygındır. babalarımızı ve onların başarı, başarısızlık veya hatalarını aş(a)madan kendimiz olamayız; ama yolun yarısını geçtikten sonra da kendimizi yeni baştan inşa edemeyiz.
  • her genelleme gibi yanlıştır.
    not: annespor.
  • trajikomik bir durumdur. evet, var böyle birşey.
  • en kötüsü de mutlak kötüdür diyemiyorsun bazıları için. keşke diyebilsem içimde nefretten başka bişi olmasa ona dair ama en nefret ettiğim en tiksindiğim anda üniversite kapısına gururla bırakışı gelir aklıma ne hissedeceğimi bilemem. terapi gerekli biliyorum bu ruh halinden çıkmaya ama yaşattıklarını yaşamak kadar anlatmak da zor. belki bi gün...
hesabın var mı? giriş yap