pulbiber mahallesi

• didem madak'ın 2007 yılında çıkmış olan şiir kitabı.
• "...
  derhal bir manifesto yayınlamalıydım.
  koklayarak ve avlanarak şiir yazma tekniğini bulmuştuk.
  artık çatıları ters çevirebilir, içinde yağmur suyu biriktirebilirdim.
  sonra saçlarıma sürerdim uzasın diye
  trafik lambalarını üçlü göz farı seti olarak görebilirdim
  gözlerime sürerdim ne güzel rengârenk.
  elektrik direklerini salladığımda dolunaylar dökülürdü
  kırılmazdı hiç, hiç kırılmazdı
  sofranın ortasına koyardık parlak parlak
  bir aydınlanma ruhu içinde felaket yalnızdık
  ..."
• başında "bu kitap ısrar üzerine yazılmıştır." ifadesi bulunan, didem madak'ın 3. ve son şiir kitabı.
• hadi o zaman;
  
  pulbiber mahallesini tanıyalım
  
  mahallemizde durmadan darbuka çalıyorlar
  erkes nedense asan'dan hamile
  düm-tek çocuklar doğuracak kadınlar bahara
  burada aşklar fena şehla, şahane aşkları
  incesinden sosyeteye bırakıyorlar.
  acı yok bizim mahallede sanki hiç olmamış
  yalnız şarkılara fazla pulbiber atıyorlar.
  "kimbilir" çocuklar doğacak bahara
  babası canı cehenneme çocuklar
  pulbiber taneleri yapışmış dudaklarına
  saate bakıyorum düm-tek düm-tek ilerliyor
  baharat kavanozunda bir akrep buluyorum kimsesiz
  küfrediyor yelkovana, bensiz ne cehenneme gitti bu hayta!
  karaköy vapuru bize uğramadan gitmiyor asla
  bir elma tıkıp ağzına yolluyoruz, çok bağırmasın maksat
  sebepsiz kederlerdeyiz leman'la
  bağırıyoruz esasında sustuğumuzda
  düdüğüz biz, düdük, valla billa!
  
  iki yaşlı ve iki başlı iki gövel ördek gibi
  gölümüzde yüzüyoruz kanımızdan canımızdan
  mahalleli pulbiber ekiyor suyumuza
  nilüferler gibi açılıyor taneleri.
  güzel ve ağırdılar diyecekler
  oysa paytak ve kırmızı kanatlıyız
  bizim familya uçar, uçarıdır, uçacağız...
  
  yanlış da olsa fiiller için çekici bir kadınım
  
  pulbiber mahallesinin düm-tek tarihinde
  acıdan sızlarken burnumuzun direği
  morarmış çarşaflarımızı bayrak diye asardık
  dokunsalar dağılırdı iyi pişmiş kurabiyeler gibi kalbimiz
  kıtırdı ve çıtırdı
  nedense iki kuşun ismine benzerdi kalbimiz
  biz böyleydik işte, lezzetimiz de böyle... böyle... böyle
  
  bu mahalleye cenevizlilerden kalmışım
  bir elli altı santimlik bir kule olarak
  ferman tarihinse
  göğe doğru uzanan bu beden de bizimdir icabında.
• "..bazı geceler uyanıp sigara içiyorum karanlıkta
  odamdaki aynada yanıp sönen küçük kırmızı bir yıldızım
  musevi bir kadının ruhu dolaşıyor evde, ya da müslüman
  ya da ataist bilmiyorum
  gelip yamuk tabloları düzeltiyor, biraz çorba içiyor mutfakta
  sanırım yağmuru yapısalcı bir yaklaşımla karşılıyor
  saçma bir kadın, anlaşılmaz
  ama iyidir saçmalamak dostlarını satmaktan
  iyidir adanmak, yalandan
  bir çocuk romanı olarak anlaşılmıştım artık.."
  s. 30 (mahallede bomba patlıyor)
  
  "..yaraların sarılmayan kısmında patlardı flaşlar.
  tilkilerimin kuyrukları birbirine değiyor
  kısa devre aralarında yaşıyordum.
  birbirlerine gönderdikleri fotoğraflara baktım.
  aleni yasadışı dinleme yapıyordum.."
  s.43 (pespaye kedinin asaletini anlatan satırlar burada başlamaktadır:)
  
  "..böylece evde deli beslemeyin uyarılarına aldırmadan
  ve hiç korkmadan bir deli beslemekten
  çamaşırların kurumasını bekledim, yemeğin pişmesini
  bebeğin doğmasını
  küfrün sokaklarında lambaların yanmasını
  çimentonun donmasını
  mafya babanın başımda kahkahalar atmasını
  cesaretin varsa gel demelerini bekledim.."
  s.55 (karşılıksız hayat)
• (bkz: pulbiber mahallesini tanıyalım)
  
  ... sebepsiz kederlerdeyiz leman'la
  bağırıyoruz esasında sustuğumuzda ...
  
  ama ne güzel...
• hikayenin urfada gectigini dusundugum kitaptir.
• zorla guzellik olmaz sozunu yanlislamis kitap. israrlar uzerine yazmis bu kitabi didem madak, bir nevi zorla guzellik oldurmuslar.
  
  "güzel günlerimiz oldu.
  ne parantez açmak isterdim ne bir virgül koymak. "
• bizden başkalarına, onlara, çocuklara
  
  o gün içime çok şarap döktüm
  o gün içime çok kahve döktüm
  sanırım lekelerin ülkesine gelin gidecektim
  zamanın başı bacaklarımın arasından çıkmıştı
  galiba yine doğuruyordum
  bu sefer melek biçiminde bir bebek
  bir daha sefere yürek, en son bir kelebek.
  kendimi hz. meryem'in pulbiber şubesi gibi hissediyordum.
  tüm zamanlarım kanatlanıp uçuyordu
  rahmin kadar konuş diyorlardı bana
  hamile kalıyordum oysa durmadan roman kahramanlarından
  
  lekelerin ülkesine gelin gidecektim
  gidip bir ambulansa şoför olacaktım.
  kanamalı bir hastam var abi, durmadan doğuruyor da...
  ya da caddede tramvay
  kırmızı bir kaynaştırma harfiydim
  elbette çanlarımı çalacaktım
  ben tünel olacaktım, sevgilim istiklal!
  en son taksime varacaktık.
  ünlü bir aşk şarkıcısı olacak,
  istanbul'un vücudunda turneye çıkacaktım.
  annemin ölümünü eskiciye satacaktım
  on mandal karşılığında.
  bol rüzgarlı bir balkonum olacaktı, dalgalanacaktım
  
  soba çıra parçaları hayal etmeye başlamıştı.
  kışın çam kokulu soluğunu istiyordum
  hayatımın gizli yerlerine fare zehri koymuş bekliyordum.
  
  zamanın başı bacaklarımın arasından çıkmıştı
  eski eski kokuyordum.
  büyüyordum, büyüdüğümden emindim, biliyordum.
  kendimi elimde ekşi bir elma gibi atıp tutuyordum.
  havaya atıp yakalıyordum
  aramızda geçen zamandı, biliyorum kanatları vardı
  kimbilir bu gidişin dönüşü olacak mıydı?
  
  mahallemizde bomba patladı
  kulemiz yıkılmadı
  yıkılmadı, ayaktaydı!
• kendimi şu hayatta hiçbir yere ait hissedemedim. nerelisin diyenlere, annem şuralı, babam buralı, ben ise orada doğdum şimdi ise na burada yaşıyorum diye cevap verdim. bir yere ait hissedememek kötü şey herhalde. ne de olsa hayatın alışılmışlarından, oılmazsa olmazlarından bir yerli olmak.
  
  buldum işte 23 yıllık hayatımın tam da şu anında. ben pulbiber mahalleliyim.