senin sesin

• cemal süreya harikasidir. mektuplarda kalanlar kategorisi içersinde 16 mayis 1973 tarihli:
  
  "...fotograf çektirmek için yan yana getirilmis iki nesne degiliz biz
  güvercin curnatasinda yan yana akan iki güverciniz
  mesafeler birlestirdi bizi bir de sözler
  razi olma hiçbir sessizlige..."
  
  pencereden bakmayi ögretmede bir numaradir.
• bazi siirlerde okuyucu sair arasinda emsalsiz bir bag kurulur. her sey yok olmus da o iki kisi karsilikli konusuyormus gibidir. iste böyle bir sey. bir diger örnek için (bkz: sarkisi beyaz)
• “sesinde ne var biliyor musun
  söylemediğin sözcükler var
  küçücük şeyler belki
  ama günün bu saatinde
  anıt gibi dururlar
  sesinde ne var biliyor musun
  söyleyemediğin sözcükler var”^*
• "...sesinde gökyüzü ve binlerce ipekböceği..."^*
• tamamı büsbütün güpgüzel bir cemal süreya şiiri;
  
  "kahkaha kesin bir sınırdır senin sesin için;
  geçmezsin kahkahaya. bu da gülümsemeyi
  senin tapulu malın yapar. gülmek sende
  gülümsemenin bir noktada taşkınlığı
  oluyor daha çok. bu bakımdan gülümsemenin
  bütün öğelerini de birlikte getiriyor.
  iş bu kadar da değil, yeni bir takım öğeler
  de getiriyor. ılıktır senin sesin. güvenli
  olmaktan çok güven uyandırıcıdır. konuşurken
  kimseyi dinlememene ne diyeceğiz peki?
  buna karşılık sözcükleri sakıngan sakıngan
  kullanman var, ona ne diyeceğiz? alırken
  suçsuz, verirken duyarlı bir ses. en büyük
  modaevini yönetecek olsa sinirli tonlar kazanacağına
  muhakkak nazarıyla bakılabilecek,
  ama, söz gelimi, hiçbir belediye başkanı
  olamayacak bir sese. sanırım, bakışlarla
  sesler arasında bir bağıntı kurulabilir.
  belki de yanlıştır bu varsayım. ama
  doğru olsa, senin sesinle bakışın arasında
  bir paralellik, hatta bir özdeşlik olduğu
  görülebilir. daha doğrusu sendeki bu özdeşlik
  böyle bir varsayıma itiyor kişiyi.
  kimbilir, başka belirtiler gibi, bakış ve ses de
  aynı ruhun değişik planlardaki görünümleridir
  belki de. ruhun, özdeş yönlerini denediği
  organlar olabileceği gibi, çelişkin yönleriyle
  belirdiği organlar da vardır. olabilir.
  söz bitince senin sesin de biter; oysa
  sözü tüketen sesler vardır; söz tükenince de
  sürüp giden sesler vardır; söz tükendikten
  sonra başlayan sesler vardır.
  senin sesin sözle özdeş.
  çığlık değil, düşünce senin sesin.
  ama etin, kemiğin malı olmuş bir ses.
  ömründe bir iki kez büyük ihanete dadanmak isteyebilir bu ses. küçük iha-netler onun düşünceyle kurduğu ilke-leri aşmaz, aşamaz. ah! razı olma sevgilim, katıl. katıl ama razı olma.
  biraz da kendinden memnun bir ses.
  en büyük eleştiriyi, yadsımayı son
  anda yaparsın sen: sanırım sende bul-
  duğum en doğru gözlem bu. oysa eleş-
  tiriyi son anda yapmak, razı oluşun ta
  kendisidir. korkaklıktır da. şu var:
  
  fotoğraf çektirmek için yan yana getirilmiş iki nesne değiliz biz
  güvercin curnatasında yan yana akan iki güverciniz
  mesafeler birleştirdi bizi bir de sözler
  razı olma hiçbir sessizliğe
  biliyorsun seni seviyorum
  pencereden bakmayı
  öğreteceğim sana
  sesin
  balkona asılı çamaşırcasına
  havalansın, havalansın dursun
  sokakta değil balkonda;
  dışarı çıktığın zaman
  romanını yastığın altına sakla;
  şiirini mutfağa koy
  boş bir deterjan kutusu vardır nasıl olsa,
  öykünü yanına alabilirsin elbet
  müziğini de, resmini de
  niçin güvenmiyorsun bana?"
• ''şu var''dan öncesi farklı, sonrası farklı bir hikayedir.
  
  durağandır öncesi, öğüt vericidir, bundan dolayı da yorucudur belki. ama güzeldir yine de, itirazım yok.
  
  sonrasındaysa, mevsim değişir, karşımdaki isterse gerekirse dünya durur. yeter ki istesin.
  
  hakikaten... niçin güvenmiyorsun bana?
• "fotograf cektirmek icin yan yana getirilmis iki nesne degiliz biz
  guvercin curnatasinda yan yana akan iki guverciniz
  mesafeler birlestirdi bizi bir de sozler
  razi olma hicbir sessizlige"
• ...
  razi olma hicbir sessizlige
  biliyorsun seni seviyorum
  ...
  diye fisildadi durduk yere.
  
  inanmak ve cabalamak icin vakit gec artik ama siir her zaman bir yolunu buluyor
  mutlaka taze bir damara denk geliyor; akabilmek icin sizacak.
• dışarı çıktığın zaman romanını yastığın altına sakla.
• blogumu karıştırıyorum iki gündür. bu şiiri, bir yazımın sonuna, aşırı mutlu olduğum için eklemişim. ama kim beni o gün aşırı mutlu etmiş, hatırlayamıyorum. yazık olmuş. keşke isim de verseymişim.
  
  şiirden nefret ederim.