shit year

• 30. istanbul film festivalinin anlaşılması zor filmlerinden biri.
• (bkz: atık yıl)
  (bkz: artık yıl)
• ellen barkin filmidir bi nevi, ve hayatının en gerçekçi oyununu çıkarmıştır ellen barkin, aynı dertlerden mustarip. bi noktada hayatımı yaptığım projeler üzerinden hatırlıyorum der mesela ne kadar acınası bi durum olduğundan bahseder, oyunculuğu bıraktığı senedir boktan gecen,
  üstüne üstlük ilk defa aşık olur sanki genç bi oğlana, terkediliğinde delirmenin eşiğine gelecek kadar geç kalmıştır bu denli gerçek duygulara.
  seyirci dahi anlayamaz colleen west i, ruhu sıkan planlar elma-samandan bebek yapan genç komşunun aymazlığına ortak eder izleyeni. neden bahsettiğini bilirsin fakat anlayamazsın cevap veremssin, bu yüzden "nothing is beautiful" a bağlanır colleen, girdiği kılıkların terkedilmişliğiyle, kendi dünyasına sokulmaya başlar, sevdiğinin nefes alış verişini taklit etmek ne güzeldir ama ya, edebilmek bi de hakkaten
  müzikleri de iyidir, oyunculuk ve "ötesi" adına çok şey söyleyen görülmesi gereken bi festival filmidir.,
• hayatımda izlediğim en zor filmlerden. sadece 90 dakika. 50. dakikasındayım. sanki bin yıldır izliyorum.
  
  sevmemeyi beceremedim.
  
  duyduğum en iyi repliklerden birini performe etti.
  
  "ı fear the end of loss" (kaybetme hissinin bitmesinden korkuyorum)... çok derinlerdeki bir hissi bu kadar basit ve güzel ifade etmesini beğendim.
  
  yaş farkı vurgusunun göze sokulmamasını sevdim.
  
  cam archer'ın aşık olmanın yaş sınırını bu defa tersten bozduğu film.
  
  meditasyon şeklinde izlenebilir.
  
  görüntüler sade ama ses tasarımı çok yorucu. ve online olarak pek bulunmuyor. amazon, youtube, google play vs.'de ülkemizde satışı yasak. sanırım bir alman sitesindeyim.
  
  sanat, içedönüş, sanatçının üretme çabası ve kendini ciddiye alması gibi şeylerden hoşlanıyorsanız, beğenebilirsiniz. ama inanılmaz zor bir film yapmış. sıkıldığım halde izlemek istiyorum.