songs my brothers taught me

• 'marvel yönetmeni' olarak ünlenen ancak nomadland'in oscar'a aday olması ile nihayet bu yaftadan kurtulan chloe zhao'nun altın aslanlı çıkış filmi.
  
  oscar'a aday olan filmi nomadland gibi, bu filminde de derin terrence malick etkisi görülüyor. malick sinemasını sevenler için kaçırılmayacak bir görsel şölen.
  
  zaten zhao, terrence malick'in varisi olarak gösteriliyor. nomadland' için malick'in badlands'i çektiği güney dakota'yı set olarak kullanması da bir başka detay.
  
  hatta nomadland'in malick'e izlettirildiği ve yönetmenin filme “bayıldığı” söyleniyor.
• nomadland filmiyle fırtınalar estiren yönetmen chloé zhao'nun 2015 tarihli ilk uzun metraj filmi.
  
  ağabeylerimin bana öğrettiği şarkılar; bir ağabey-kızkardeş hikayesi ama aynı zamanda amerika'da güney dakota'daki indian reservation'da yaşayan insanların hayatını anlatıyor. çorak topraklarda kendi dünyalarında yaşayan kovboylar, rodeocular, amerika'nın yerlileri... izlemeye çok alışık olmadığımız bir dünya.
  
  yönetmen filmi çekmeden önce 4 yıl bu reservation bölgesinde yaşamış. filmin güzelliği, hikayenin gerçekçiliği buradan geliyor. aynı zamanda filmde oynayan oyuncular profesyonel oyuncu değil, hepsi bu bölgede yaşayan insanlar.
  
  başroldeki ağabey johnny ve 11 yaşındaki kızkardeşi jashaun öyle iyi oynamışlar ki aralarındaki sevgiyi iliklerinize kadar hissediyorsunuz.
  
  filmin yazarı ve yönetmeni zhao daha bu ilk filminde çok etkileyici bir hikaye anlatıcısı olduğunu kanıtlıyor. kaçırılmaması gereken bir film.
• isminden çekimlerine her şeyine vuruldum. sinemanın dili, seni ne kadar unutmuşuz faks çeker gibi her şeyi yazıya döken yönetmenler ve hala şekspir oynar gibi her hareketi büyüklenerek yapan profesyonel oyuncular yüzünden...
  
  bu film tam olarak sanat filminden nefret eden seyirciyi bir kere daha haklı hissettirecek derecede sessiz; ama asıl numarası şimdi geliyor: film aynı zamanda sanat filmi yönetmeni olarak bildiğimiz pek çok otörün kullandığı teknikleri de dışlıyor. geniş planları, arazileri, gökyüzlerini fazla kullanmamış zhao. profesyonel oyuncular zaten yok, ama bunu pek çok otör tercih etmişti zaten evvelinde. sahneler 10 saniyeyi, sekanslar ise 3 dakikayı aşmıyor sanki. umarım bu konuda daha uzman birinden bu filmin büyüsünün ardındaki başka ipuçlarını öğrenirim bir gün.
  
  benim gördüğüm, zhao, bir rep klibi yönetmeninin kullanabileceği metotları (bel plan, devamlı hareketli kamera, sürekli değişen sahne vs) almış ve bunlarla da sinemanın büyüsünü, duyguyu konuşmadan aktarabilmeyi becerebileceğini iddia etmiş, üstelik ilk uzun metraj gibi riskli bir girişimde!
  
  bu filme en iyi yönetmenlik ödülünü o sene vermemenin acısı da olabilir ikinci film nomadland'e ödül yağması... o filmde de aynı ruhu koruduğunu varsayıyorum.
  
  not: oyunculuk eğitmenleri, tiyatrocular, aktörler; ne zaman tokat yediğinizi kabul edecekseniz; bakın yine amatör oyuncular duyguyu daha iyi aktarmayı sizden iyi başarmış. kapernahum ve songs my brothers taught me son olsun, artık siz de amatörler ve çocuklar kadar iyi oynayabilin yani. ne öğrendiyseniz yere bırakın.
  
  not 2: amerikan yerlilerinin bugüne kalan adetlerini, çinli bir kadın yönetmeni ve amerikan orta sınıfını en derinden sallamış edebiyat eserlerinden biri çavdar tarlasında çocuklardaki hissi bir araya getiren şey nasıl açıklanabilir?
• chloé zhao'nun yönettiği, tam bir samimi karakter draması. sert mizaçlı johnny ve daha uysal kardeşi jashaun’un hayatı anlatılıyor. bu anlatış tarzı yönetmene olan hayranlığımı, uzun bir süre devam ettirecek gibi.
  
  hikaye anlatımı, müzik, mekan ve karakterleriyle bölgenin özel oluşunu yansıtan bir havaya sahip. film izleyicisini adeta hipnoz ediyor. izlediğiniz şeyin sadeliğinden gözünüzü alamıyor, kendinizden geçiyorsunuz.
• (bkz: ağabeylerimin bana öğrettiği şarkılar)
  
  sırf ismi yüzünden izlediğim chloé zhao'nun 2015 tarihli ilk uzun mertajlı filmi.