the father

• bir zeller, colman, hopkins harikası...
  
  öncelikle söyleyeyim filmi izlemek bana çok zor geldi...
  çünkü ben filmde anlatılanların benzerini bire bir yaşamış biriyim.
  zaman zaman durdurup ara verdim.
  aşağıdaki yazı filmin konusuyla ilgili spoiler verse de içeriği ile ilgili
  spoiler vermemektedir.
  
  ilk zamanlar...
  
  baba: duydun mu pkk 8 kişiyi öldürmüş. vay namussuzlar be...
  q: baba o çok oldu yahu, 2 ay önce o, bugün bir şey olmadı...
  baba: oldu, oldu yeni oldu. sen bilmiyorsun.
  q: yok baba yanlış biliyorsun şubat ayında oldu...
  
  baba: çok yağmur yağacakmış, her yeri sel basacakmış.
  q: nereden çıktı baba ya, nereden duyuyorsun bunları?
  baba: televizyonda söyledi. büyük bir sel olacakmış. ya istanbul'daki çocukların evi sel basarsa?
  q: baba, çocukların ev 3. katta, endişe etme öyle bir şey olması mümkün değil.
  
  baba: gooool vay namussuz ne de güzel vurdu. 2 oldu be, aslanım beşiktaş...
  q: baba o az önceki golün tekrarı, yani maç 1-0
  baba: yav olur mu ikinci gol bu işte... kara çocuğa aferin be...
  q: ya baba alemsin valla...
  
  baba: çok uzaklaşmadık mı evden?
  q: yok baba ne ilgisi var. mudanya'ya gidiyoruz işte. alt tarafı 15 km...
  baba: ya dönüşte yolu bulamazsak, evimize gidemezsek...
  q: baba ne diyorsun sen yahu ahahahshdhsha. tuhaf bir adam oldun valla...
  
  sonra...
  
  baba: hadi eve götür beni, neden bu hastanedeyiz?
  q: götüreceğim baba, 2 gün daha kalalım olur mu?
  baba: neden burada kalıyoruz ki evimizde kalalım.
  q: baba, evde boya var, badana var, tadilat var ondan buradayız.
  
  baba: saatimi kolumdan çıkarma
  q: baba biraz çıkaralım damar yolu açacaklar sonra ben takarım yine koluna...
  baba: ya o hemşire saatimi çalarsa?
  q: ben de o hemşireden çok şüphelendim. gözüm onun üzerinde, merak etme baba...
  
  baba: kar yağacakmış yarın, dsi'yi ara makineleri içeri alsınlar. çamurda batar hepsi...
  q: hemen arıyorum baba sen merak etme.
  baba: aradın mı dsi'yi
  q: aradım baba tüm dozerler, iş makinaları hepsini içeri aldılar. (35 yıl önce emekli oldu)
  
  baba: bak bunların hepsi benim yakın arkadaşım. (her zamanki gibi tv de arka sokaklar var. arkadaşlarım dedikleri de zafer ergin, şevket çoruh, özgür ozan)
  q: biliyorum baba, hepsi senin yakın arkadaşların...
  baba: sen beni buraya yatırdın ama onların haberi olsa hemen gelip beni buradan alırlar.
  q: seni çok sevdiklerini biliyorum baba...
  
  baba: sen ne zaman gideceksin.
  q: abim gelince baba, o gelecek ben gideceğim. sonra, yarın ben geleceğim o gidecek...
  aylardan beri iki kardeş nasıl devam ediyorsak yine öyle devam edeceğiz.
  baba: hoş geldin abi.. (yataktan doğrulmaya, pijamasının önünü iliklemeye çalışır)
  q: baba o senin abin değil oğlun ama siktir et, sen ne istersen o olsun...
  
  baba: oğlum...
  q: efendim baba...
  baba: ben artık ölmek istiyorum.
  q: ...
  
  zeller editi: filmi izledikten sonra zeller'in böyle bir film yapabilmesi için mutlaka
  ailesinde demans olan biri vardır diye düşünüp
  konuyu biraz araştırdım ve şöyle bir röportaj buldum.
  
  zeller'e çocukluğundan beri bakan ve hatta anne yerine koyduğu
  büyükannesi, zeller 15 yaşındayken demans olmuş.
  
  işte o röportaj