• benim için "3 mayıs 1989 galatasaray fenerbahçe maçı"'nın 91. dakikasıdır.

    çocuğuzdur. futbol ile yeni tanışıyoruzdur.
    biliyoruzdur, kahvedeki amcalardan, futbol birbirini kızdırma sporu.
    fanatiklikdir futbol.
    ama sporda centilmenlik de vardır, biliyoruz o küçük beynimizde.
    anlam veremiyoruzdur belki bu yüzden, bu kadar koyu taraftar olunmasına.
    maç oynanmaktadır fenerbahçe ile galatasaray arasında.
    ilkokul arkadaşlarımızın kimisi galatasaraylı, kimisi beşiktaşlı, kimisi fenerlidir.
    elimizde çamlıbağ gazoz, kısa şortla, kahvedeki abilerimizin izin vermesiyle, o tek televizyonda, en ön sırada izliyoruzdur maçı.
    galatasaray gol üzerine gol atmaktadır. ilk yarı 3-0 bitmiştir.
    çocuklar acımasız olur malum. çevremdeki çocuklar, ilk yarı fener ile felaket dalga geçmektedir.
    ama sadece çocuklar olsa anlarım. büyükler de.
    hatta ikinci yarıya çıkan galatasaray futbolcuları da.
    spor centilmenlik değilmiş sanırım.
    galatasaray futbolcuları bile ikinci yarı başında dalga geçmektedirler rakip ile.
    gariptir.
    ben ise kısa şortumla pipetten çamlıbağ gazozumu içmekteyimdir. kahvede en ön sırada.
    sonra fener golleri gelir. 1, 2, 3, 4.
    az önce kahkaha atan arkadaşlar, abiler, sesizce dağılırlar. az önce rakibiyle dalga geçen galataray'lı futbolcular başları önde sahayı terk etmektedirler.
    hani çocukken bir süper kahraman gelir, kötü adamın kahkahasını bastırır ya, gözümde öyledir.
    maç sonunda o devre arasında kahkaha atan, rakibiyle dalga geçen arkadaşlar, abiler kaybolur. sessizce.
    işte o an denilir, ya ben bu takımı, fenerbahçe'yi tutsam iyi olacak galiba. süper kahraman'ım olacak bu takım benim.
    kötü kahkahaları bitiren. rakibin dalga geçmesine, unutulmaz ders veren.
    galatasaray'ı yenmek değildi beni fener'li yapan. futbolun, sporun centilmenlik olduğunun devre arasında unutulmasıydı. galatasaray'lı futbolcular tarafından da. rakip ile dalga geçilmesi.
    ve bunun bir karşılığının olması maç sonunda.
    o gün bu gündür, fenerbahçe süper kahramanımdır benim. ilk yarı bitince dalga geçenleri, maç bitince sessizce dağıtan.
    umut her zaman vardır.

    işte o maç:

    (bkz: http://www.youtube.com/watch?v=i7u2xl7xi8c)

    kimse yazmadan ben yazayım;

    (bkz: cool story bro)
  • her çocuk fenerbahçeli doğar. bu sebeple fenerbahçeli olmanın hikayesi olmaz. kişilik kazanma ile başlar.

    olsa olsa "nasıl yoldan çıktın da başka takıma meylettin" in hikayesi olur.
  • (bkz: doğuştan)
  • aklıma şu dizeleri getiren olay. fenerbahçeli olunmaz fenerbahçeli doğulur, fenerbahçeli olmayan muhallebi çocuğudur.
  • sene 83-84 falan, o zamanlar bu ritmik cimnastikteki kurdeleler çok modaydı. mahallenin bütün çocukları tuttukları takımların renklerindeki kurdelelerle koşturup duruyorlardı. ben de isteyince ablam beni bakkala götürdü ve hangi takımın kurdelesini almak istediğimi sordu. renklere baktım ve fenerbahçe dedim.

    muhtemelen fenerli bir babanın oğlu olarak tutacağım takım yine fenerbahçe olacaktı ama bunun özgür irademle olmuş olması ayrıca güzel.
  • (bkz: babam sağolsun)
  • sülalede herkesin fenerli olmasına rağmen büyük halanın galatasaraylı olması ve küçük minik yeğenini galatasaraylısın sen die kandırması yıllar sonra bir sevdiceği sayesinde fenere gönül veren o sevdiceğinin hayatından çıkmasına rağmen fener sevdasında kalması gibi bi hikayede olabilir. benim hikayemmiş meğersem :)
  • amcam hasta galatasaraylı idi. birgün bana galatasaray forması alıp giydirip, "yiğenim artık galatasaraylısın sen, tamam mı? " demişti. çocuk aklı ile bi boktan anlamadığım için, "he he tamam amca" demiştim bende. akşam eve peder geldi. hiç unutmam üstümdeki gs formasını görünce anneme, bunu kimin aldığını sordu, annem amcamın aldığını, beni galatasaraylı yaptığını söylediğinde babam, üstümdeki gs formasını çıkarıp sobaya attı. bende tabi çocuk aklı ile yepisyeni forma yakılınca ağlamaya başlamıştım..bunu hatırladıkça gülerim hala.. gs forması için ağladım lan:)

    neyse, babam bana ertesi gün üzerinde emlak bank'lı fb forması ile geldi ve "sen fenerbahçelisin" dedi. peder sağolsun o gün bugündür ölümüne fenerbahçeliyiz, çok şükür ki fenerbahçeliyiz..
  • fenerbahçe taraftarları ve galatasaray taraftarları arasındaki taraftarlık zihniyeti farkını ortaya çıkaran hikaylerdir. fenerbahçeli taraftarlar genelde aileden, mahalleden dolayı fenerli olmuşlardır. herhangi bir başarıya endekslenmeden çevrelerindeki insanların fenerbahçe sevgisinden, fenerbahçe tutkusundan etkilenerek fenerli olmuşlardır genellikle. galatasaray taraftarları ise prekazi'nin monaco maçında attığı gol veya uefa kupası kazanılması vb. nedenlerden dolayı seçmişlerdir galatasarayı. bu yüzdendir ki fenerbahçe türkiyenin en büyük sivil toplum örgütüdür, hiçbir zaman başarıya endeksli olmamıştır taraftarı.
  • aileden, babadan fenerli olmanın olmayan gururunu taşıyan gariplerin hikayeleridir. sanki babası amcası 60larda 70lerde başka türlü oldu. babam da babadan dersen, o zaman deden de milli küme midir ne sikimdir o zamanki başarıların gazına grlmiş derim. kendinizi kandırmayın olm. başarı=büyüklük. aksi imkansız. o sizin adı konamayan kolpa büyüklüğünüz eski yerel başarılarınızdan geliyor. 80lerden itibaren galatasaray bütün ülkenin ufkunu açınca, bunu söylemeye yüzünüz kalmadı, adını koyamıyorsunuz :)
hesabın var mı? giriş yap