• normal olandır.

    şu an sormuş olsam geçmişte yaşadığınız bir çok şeyi hatırlayamazsınız. çünkü insanoğlunun yapısı böyledir. bu unutuyoruz anlamına gelmiyor. değişiyoruz. yaşadığımız her deneyim, her acı, her mutluluk, kısacası her duygu bizi değiştirir. bir sonraki sefer daha farklı karşılık vermemizi sağlar.
    yaşananlar aklımızdan çıkmış olabilir fakat hepimiz değiştik. hepimiz biraz daha olgunlaştık. hepimiz biraz tedbirli hale geldik.

    deprem felaketini ise daha taze olmasından mütevellit kimse daha unutmadı fakat tutuklu kalırsak bu herkes için en kötüsü olur. hayat devam ediyor.
  • iyisiyle kötüsüyle bu hayat bir şekilde yaşanıyor ama geçmişte yaşadığımız olumsuz şeyler bizler de hasar bırakıyor maalesef. binlerce insan öldü ve binlerce insan yaralı, halen enkazların altında insanlar var, ölüler mi diriler mi belirsiz, depreme maruz kalan iller berbat, bu durum 10 gün sonra unutulmamalı, yani unutmayalım lan. bizler bari yapmayalım ya.

    böylesine bir felaket yaşanmış ülkede 10 gün sonra hayat normale dönüyorsa diyecek fazla bir şeyim yok benim, sözlerim tükeniyor belli bir noktadan sonra.
  • ihtiyaç ve zorunluluk hâlinden doğandır.
  • tvlerin programlarina filmleri almasiyla 10 gunluk yasımız bitmistir.
    haydi donelim 10 gun oncesine. oh mis.

    kurtarma da bitti zaten.
    yolladik eskilerimizi.
    para da verdik biraz.
    erzak da yolladik.
    vicdanlar da rahat.
    ee daha ne?
  • ateşin düşmediği ocaklar elbette bi şekilde normale dönecektir. hayat devam ediyor sonuçta. ya ateş düşen ocaklar? onların normali başkalarının normali gibi olmayacak hiç.
  • kendi adıma ben daha normale falan dönmedim. mesela açıp televizyon bile izlemiyorum. depremden sonra hatay antakya ya gidip geldim. oraları gördüm ve hala kendimi oradakilerin yerinde hissediyorum.
  • tv'lerde diziler ve reklamlar başladıysa normale döndük demektir.
  • travma günlük hayattan silinse de bilinçaltında sürekli kalır. normal hayata dönülecek, dönülmelidir de. fakat o halde ben neden 12-13 yaşımda izlediğim 1999 trajedileri yüzünden hiç deprem yaşamamış olmama rağmen depremden bu kadar korkuyorum da 10 gün önceki depremle bunu yeniden yaşadım?

    bu demek değildir ki ben ömür sonuna kadar ağlayacağım. ama her seferinde aklıma gelerek sık sık rahatsız edecek beni.

    ek olarak bugün herkesin pek bir neşeli olduğunu görüyorum. yadırgamalı mıyım?
  • "insanın kıyameti öldüğü gündür " diye bir laf vardır. gerisi kırık dökük dahi olsa bir sekilde hayatına devam ediyor.
  • birebir yaşayanlar için aslında her şey yeni başlıyor. taziye evleri gibi gelen giden teselli verenler bir bir gitti, gidecek. yine yıkık şehrimiz ile biz baş başa kalacağız.
hesabın var mı? giriş yap