93 harbi

• siyasal islamcıların uğramadığı başlıklardandır.
  
  ruslar istanbul'a kadar inmemiş, haşmetli, hiç toprak kaybetmeyen, asla yenilmeyen, filistin'i yahudilere vermem diyen sultan sultanı (bilin bakalım kim) tabi ki ingiliz ve fransızlardan yardım dilenmemiştir. hatta rusları vladivostok'a kadar sürmüştür.
• dedem,babasını hiç görmemiş.
  babası,dedem doğmadan 93 harbine gitmiş.
  gidiş,o gidiş,yıllar geçmiş.
  dedem,o süre zarfında hep babasının bir gün döneceğini umut etmiş.
  bir gün bir düğüne katılmış.
  tabi o yıllarda,düğünler haremlik selamlık.
  erkekler,bir araya gelince ne konuşacak?
  her zaman ki gibi askerlik anıları.
  yaşlı bir adam konuşurken dedemin babasını,isim ve köyünü söyleyerek,hikayenin içinde,vuruldu diye anlatıyor.
  dedem orada emin oluyor babasının öldüğünden.
  tabi,orada bozuntuya vermiyor.
  eve dönünce,hüngür hüngür ağlıyor.
• bulgaristan'ın kuzey batısında yer alan vidin şehrinde konuşlu osman nuri paşa, osmanlı genelkurmayı'nın saçma sapan telgraflarını dinlememiştir ve bulgaristan'ın tam kalbinde yer alan plevne'ye geçmiştir, tahkimatlar kurmuştur. savaşa dair tek gurur kaynağının plevne savunması olduğu hatırlanırsa, osmanlı genelkurmay'ının ne kadar basiretsiz ve beceriksiz ellerde olduğu daha net anlaşılır.
• (bkz: berlin kongresi/#123929285)
• osmanlı ordusu 19. yüzyılda batı imparatorluklarındakine nazaran komik nitelikte bir orduya sahipti evet ama,
  
  bu savaşı yaşanılan bozgunun büyüklüğü açısından ilginç kılan kısım osmanlı'nın aynı kendisi gibi batılılaşma çabasına giren bir imparatorluk tarafından neredeyse yok edilmiş oluşudur.
  
  rusya bizim başaramadığımız neyi başardı? coğrafi keşiflerden başlayan, rönesans'la devam eden ve sanayi devrimiyle biten klasik batının üstünlüğü hikayesinde rusya yok çünkü.
  
  onların büyük petro'su; bizim üçüncü selim'imizden, ikinci mahmud'umuzdan 100 sene erkenciydi, belki de nedeni budur.
• bu necip milletin yaşadığı en büyük travmalardan biridir. hatta belki de en önemlisidir. ikinci olarak da balkan harbini sayabiliriz. 500 yıla yakın toprağımız olan rumeli'nin ve balkanlar'ın kaybı büyük yara açmıştır. sultan hamid 93 harbine giden yolda savaştan kaçınmak için çok gayret sarfetmişse de mithat paşa'nın başını çektiği grup yüzünden savaşa girilmiştir. sonu da büyük yıkım getirmiştir. 93 harbinin arkasından da çözülme çorap söküğü gibi gelmiştir. (bkz: balkan savaşları)
  sonrasında da ittihatçı'lar yüzünden 1.cihan harbi.
• (bkz: zübdetü'l hakayık)
  (bkz: ahmet mithat efendi)
• bazılarına göre 93 harbine girmeseydik uçacaktık! ama birinci meşrutiyetçiler/genç osmanlılar yok mu?! onlar geldi, mutlakiyete son vermeye çalıştı, sonra da durup dururken bizi harbe sokup başarısız oldu, 93 harbine girmek istemeyen; ama gelgelelim meşrutiyetçilere sözünü geçiremeyen sultan da o yüzden toprak kaybetmiş oldu, sultanın bunda bir sorumluluğu yok dediği elim savaş.
  
  bir mucize olup savaş kazanılsaydı bu sefer sultan sayesinde kazanıldı derlerdi muhtemelen. kaybedince meşrutiyet isteyenler yüzünden! birinci meşrutiyet'e son verilip ittihatçılar'ın ikinci meşrutiyet'ine kadar arada kabaca 30 yıl süren istibdatta da tunus, kıbrıs gibi yerlerdeki egemenlik de gidiyor, muharrem kararnameleri, düyun-u umumiye'nin kurulması falan da var; ama onları karıştırıp canımız sıkılmasın şimdi. anlı-şanlı tarihçisi bile fikir birliğine varamıyor, tabii bu bir türkiye klasiğidir, biz de 2 kere 2 ancak bir kesime göre 4 eder, diğerine göre asla 4 değildir. dünya küre şeklindedir mi dedin, 'hayır dünya düz, sen siyonist bir köpek olduğun için küre şeklinde diyorsun,' diyen kalabalıklar çıkacaktır karşına.