üsküdar'ın dost ışıkları

• ötmekte fecre karsi horozlar birer birer;
  geçtikçe her dakika belirmektedir seher.
  
  bilmem kaçinci fecri vatan topraginda, biz,
  görmekle simdi bir yasatan vecd içindeyiz.
  
  etrafi oksuyor mayisin taze rüzgari;
  karsimda köhne üsküdar' in dost isiklari...
  
  kimlersiniz? ya bagri yanik kimselersiniz!
  yahut da her sabah uyanik kimselersiniz!
  
  dünya yüzünde, bir sefer olsun, tanismadan,
  öz çehrenizle sizleri görmekteyim bu an.
  
  sizlersiniz bu ani isiklarla türk eden!
  eksilmesin su mutlu safaklar bu ülkeden!
  
  gönlüm, dilim, kanim ve mizacimla sizdenim,
  dünya ve ahirette vatandaslarim benim.
  
  yahya kemal beyatli
• vaktiyle, bir grupla, ölü ozanlar derneği'nden mülhem bir mutadımız vardı. beşiktaş sahilden üsküdar'a bakar şiir okurduk. o zamanlar, kafalar iyice güzel olunca, ben ayağa kalkıp bu şiiri okurdum. bu, bir nevi, şiir faslının, oturma faslının bittiğinin işaretiydi, kalkıp dağılmanın vaktinin geldiğinin ihtarıydı.
  
  çok sonraları, "mutasavver cemaat" diye çevrilmesi gerekirken "hayal edilmiş" diye çevrilen "imagined communities"in nüvesinin bu şiirde olduğunu fark ettim. milliyetçiliğimin özeti gibi oldu bu şiir, bir nevi. bambaşka sebeplerden sevdiğim bu şiire, böyle bir de misyon yüklemiş oldum.
  
  şairinin ölüm yıldönümünde hatırlara düşsün istedim, arz ederim.