*

  • çok da "yaşamak" sayılamaz bu, sayamam... ve herhangi bir nedenden dolayı "pazar sabahları aile boyu kahvaltı"yı yaşayamamış insanlara üzülürüm; kavga wardır, gürültü boldur belki, tam bir "doyum" olmayabilir lakin "yaşıyor olmak" hissinin en rahat fark edilebileceği anlardan biridir o kahwaltı anları...

    aile boyu sucuklu yumurta, patates salatası, "ewin küçüğü"nün yaptığı tostlar, yağlı-reçelli ekmekler, kesik aralıklarla "höpürdetilen" çaylar gibi "özel" elemanları wardır pazar sabahı kahwaltılarının, kimi zaman bir etli pide kıyağı da şahika olabilir... ailesiz yaşamak kadar kötüdür, bu kahwaltıları tatmadan yaşamaya çalışmak.
  • yatakta uyku ile uyanıklık arası kararsız yatarken duyulan "annenin mutfak şıkırtıları" vardır. en güzel seslerinden biridir hayatın
  • (bkz: aile boyu pazar kahvaltisi)
  • hayatin, haftasonunun, tatilin en guzel anlarindan, en guzel mesajindan mahrum kalarak yasamaktir. uykudan, haftaici ve cumartesi sabahlari ise-okula-dersaneye gitmek icin alelacele bir seyler atistirarak gecistirilen kahvaltinin o tatsiz tuzsuz, insanin icini karartan ambiyansi yerine muthis kokular esliginde uyanmak... evin icini dolduran kisik sesli bir muzik, gulumseyen anne baba ve kardes...butun hafta toplam 2-3 yuzleri gorulebilen aile bireyleriyle doyasiya sohbet, bir nevi hasret gidermek...sirf pazar gununun degil, tum haftanin mukemmel gececegine inanabilmek...
    pazar kahvaltisi sayesinde yasanan bu guzellikleri bilmeyen ne dogru duzgun kahvalti etmistir henuz, ne de sabahlari bir umut, bir heyecan, bir mutlulukla uyanabilmistir kanaatimce.
  • (bkz: yalnızlığın kısa tanımları)
hesabın var mı? giriş yap