• bizim çukur çeylen'de babamgillerin zamanında veya ona da aktarma öykü geldiyse dedem zamanlarında (1935-65 araları olabilir) kılıbık denebilecek bir adam yaşarmış, karısıyla roller doğal olarak ters paylaşılmış. belki ismi de biliniyordur, ben orasına muttali değilim. mini, tipik öyküleri var, o güzel.

    her zamanki gibi karısı sabah erken saatte ocaklıkta*, saçta ekmek pişirmeye başlamış. adamın karnı aç, sıcacık taze ekmeklerden (belki çökelekle) ayaküstü yiyip açlığı ve kahvaltıyı geçiştirmek istiyor. kadın ise işini bitirmeden hiçbir harekete izin vermemekte kararlı.

    adam çömeldiği yerden uzanıp, hafif de hırsızlama, ekmeklerden birini omuzlamak istiyor. pat! döndüreç ellerine iniyor. kadının cıs demek için konuşmaya gereksinimi yok. adam bir daha eğiliyor, kadın bu sefer gene döndüreçle adamın şapkasını da düşürüyor, dizinin altına saklıyor. bir yandan ocağı denetlemekte, ekmek pişirme işi devam.

    adam baktı ki işi zora girdi, kabağı göründü, hem aç hem karısının yasırı olmuş durumda. biraz erkek suratını göstermek, baskıyla emeline ulaşmak istiyor.

    - ulan garı! bizde garı kepestesi yoktur. bi tüversem**** hem tacımı* alırım hem de çöreklerden ikisini kaparım.
hesabın var mı? giriş yap