harika bir an yaşayıp fotoğraflamamak

• geçenlerde bir sokak köpeğini seven bir genç kadını görmekle şahit olduğumdur.
  
  ön yargıyla bekledim ki, yanındaki arkadaşı fotoğraflasın; ama öyle bir şey olmadı. köpeği gerçekten de sadece sevdi ve oradan fotoğrafını çekmesini talep etmediği diğer arkadaşıyla usulca ve mutlu bir şekilde uzaklaştılar.
  
  bunlar ilginç şeyler.
  
  edit: çaylak @tissot'un mesajını beğendiğimden aynen kopyalıyorum.
  
  --- spoiler ---
  
  selam,
  
  aynı durum, "walter mitty’nin gizli yaşamı" isimli filmde var. ben stıller oynuyor. filmde; çok ünlü bir fotoğrafçı yaklaşık bir yıl afganistan'daki kar leoparının görüntüsünü time dergisi için çekmeye uğraşıyor. leoparı görüyor ve sonra kameraya çekmiyor. diyor ki; bazı anlar kameraya çekilecek kadar ucuz değildir, o an sadece yaşanır.
  --- spoiler ---
  
  aylar sonra gelen edit: spoiler.
• her şeyi fotoğraflamak fotoğrafın büyüsünü, özel olmasını engelliyor. bazı şeyler sadece akılda kalmalı. eski fotoğraflar o yüzden kıymetli. her anın fotoğrafı yok.
• en güzeli. telefonlarla anı mahvetmiyorsun, hafızana kaydediyorsun.
• japonlar gibi sürekli elinde makinayla dolaşan biri olarak, bazen güzel oturmuş uzaklara bakan insanları fotoğraflamak istiyorum fakat rahatsızlık verir diye yapamıyorum. sonuçta kimbilir kimlerin selfielerinde farkına varmadan çıkıyoruz.. bu duruma karşı çıkınca çekemiyorsun.
• harika bir an yaşarken (ama gerçekten harika bir an yaşarken) fotoğraf çekmek kimin aklına gelir ki? eğer aklına fotoğraf çekmek geliyorsa zaten harika bir an değildir.
• zihnim karanlık oda gibi. ihtiyaç duyduğumda bütün anılarımı tab ediyorum.
• hep unuturum nalet olsun
• anı yaşamakla meşguldür..
• anı yaşayıp geçiyoruz da unuturuz böyle, foto alsak bence daha makbul tabi story çılgını olmayalım :)
• aynı ortama girdiğim ve pek çok şey biriktirdiğim bir insanla bakacak çok az konuşacak pek çok şeyimiz oluyor mutluyuz.