kalbimin en doğusunda

• didem madak şiiri^*:
  
  “aşkın kanununu tahsil etmiştim kalbimin en doğusunda
  içimde yağmur duasına çıkmış birkaç köy
  birkaç köy sular altında
  kalbimin doğusu,
  her resme güneş çizen bir çocuktu.
  gam yükünün kervanları yürürdü dudaklarımda
  kavruk ve çatlaktı dudaklarımın toprakları
  ölümün ötesinde bir köy vardı
  orda, uzakta, kalbimin en doğusunda
  şimdi bana yalnızca
  dertli türkülere duyduğum karşılıksız aşk kaldı
  güzel beyaz bir tay doğururdu her sene hafızam
  yorgundu oysa
  durmadan, durmadan hatırlamaya koşmaktan.
  kalbimin doğusunda bir yalan dünya vardı.
  okyanusları mavi olmayan.
  benim için hayat,
  kalbi kalpazanlıktan kırk sene yatmış çıkmış bir adamdı.
  geçmişim acıyor şimdi, yalnız benim değil
  benim ülkemin geçmişi de acıyor mesela.
  bilirdim oysa ilk badem ağaçları çiçek açar baharda.
  bilirdim çiçek satan çingene kızlarını
  onlar bütün şimdileri, bütün zamanlara
  bir gül parasına satardı.
  oğlan kıza bir gül alsa
  bilirdim odur en kırmızı zaman.
  adına aşk diyorlardı
  kalbimin doğusunda bir yalan dünya vardı.
  kim bir şairi kırsa
  şair gider uzun bir dizeyi kırar mesela
  bilirim kim dokunsa şiire
  eline bir kıymık saplanacak.
  bilirim kırılmış dizeleri tamir etmez zaman
  yorgunum oysa
  durmadan kendime bir tunç ayak aramaktan.
  aşkın kanununu tahsil etmiştim kalbimin en doğusunda
  boş salıncaklar gibi gıcırdayarak konuştum karanlıkla
  kediler gibi mırıldanarak.
  alkolden bir denize bıraktım kalbimi
  kırmızı bir sandal gibi
  arka sokaklarda sarhoş konuştum karanlıkla
  avuçlarımla konuştum
  allah büyüktür diyen insanlar gibi.
  kedi dili bisküvilerinin bir pastayla konuşması gibi
  yumuşak ve kremalı konuştum onunla.
  boynumda leylaklar açardı baharda
  mor ve pembe konuştum karanlıkla
  gece açılıp gündüz kapanan bir parantezdim
  sözler vardı içimde işe yaramayan
  sözlerle konuştum karanlıkla...
  önce söz yoktu kalbimin en doğusunda
  sözler...
  bir yağlı urgandı acıyı boğmaya yarayan”
• "kalbimin doğusunda bir yalan dünya vardı.
  okyanusları mavi olmayan.
  benim için hayat,
  kalbi kalpazanlıktan kırk sene yatmış çıkmış bir adamdı.
  geçmişim acıyor şimdi, yalnız benim değil
  benim ülkemin geçmişi de acıyor mesela.
  bilirdim oysa ilk badem ağaçları çiçek açar baharda.
  bilirdim çiçek satan çingene kızlarını
  onlar bütün şimdileri, bütün zamanlara
  bir gül parasına satardı.
  oğlan kıza bir gül alsa
  bilirdim odur en kırmızı zaman.
  adına aşk diyorlardı
  kalbimin en doğusunda bir yalan dünya vardı.
  
  sözler
  bir yağlı urgandı acıyı boğmaya yarayan."
  
  didem madak
• barındırdığı ve artık nedense sevmeye de başladığım şaire özgü klişelere rağmen ah'lar ağacı kitabının en kuvvetli şiiridir zannımca.
• (bkz: tunç uyak)
  (bkz: ah'lar ağacı/@ibisile)
• aşkın kanununu tahsil etmiştim kalbimin en doğusunda
  içimde yağmur duasına çıkmış birkaç köy
  birkaç köy sular altında.
  kalbimin doğusu,
  her resme güneş çizen bir çocuktu.
  gam yükünün kervanları yürürdü dudaklarımda
  kavruk ve çatlaktı dudaklarımın toprakları.
  ölümün ötesinde bir köy vardı
  orda, uzakta, kalbimin en doğusunda
  şimdi bana yalnızca
  dertli türkülere duyduğum karşılıksız aşk kaldı.
  
  güzel beyaz bir tay doğururdu her sene hafızam
  yorgundu oysa
  durmadan, durmadan hatırlamaya koşmaktan