ölünce birden iyi olan insan ^*

• nedense var ulkemizde boyle birsey. unlu bir insanimiz hakkinda bir mevzu bahis acildiginda kotulenirler. hepsi degil ama kotulenirler iste. yaptigi kotu seyler konusulurda konusulur. yalnizca unlu olmasi da gerekmez. hayatinizda var olan bir insanda olabilir bu. herkes onun hakkinda bir fikir sahibidir. ama gelin gorun ki, bu insan bu dunyadan terk-i diyar edince birden degisir arkasindan konusulanlar. "vay be ne iyi insandi", "sok oldum valla ogrenince abi, daha gecen bulusalim dediydik", "evet sevgili seyirciler simdi bugun kaybettigimiz sevgili hede hodo nun hayatini ekranlara tasiyacagiz, yaptigi iyilikler bidibidi....", bidibidi bidibidi....
  sozlukte dahi rastlanir bu duruma. arastirin goreceksiniz.
  
  (bkz: olunce biz de iyi adam oluruz)
• (bkz: kör ölür badem gözlü olur)
• büyük ihtimal ölünün arkasından kötü konuşmak günah mantığıyla iyi anılıyordur, aslında yıllarca arkasından atılıp tutulmuştur
• değişimin, düzelmenin yaşı olmadığının ispatıdır. gerçi biraz geç kalmış, iyi olmak için ölmeyi beklemesi kötü. ama olsun. hiç yoktan iyidir. öldükten sonraki iyiliklerinin sevap hanesine yazılamayacak olması ise üzücü bir detay.
• örnekleri çoktur türkiye'de. birisi öldüyse hemen popüler ve magazinel goygoyculuk başlar. halbuki yaşarken aynı adam ölse üzülmeyecek gibi davranıyorlardır kendisine.
• (bkz: necmettin erbakan)
• (bkz: muhsin yazıcıoğlu)