• samim olan
    (bkz: samimiyet)
  • doğal, değiştirmeden, dürüst, art niyetsiz, olduğu gibi olan ve davranan.
  • (bkz: seffaf) (bkz: ici disi bir) (bkz: gercek)
  • sallanmayıp yuvarlanmayan.
  • maskelerini rafa kaldırabilendir.
  • neredeyse sekiz yilin -ki daha fazla- ardindan, sekincizci entirisine bile sahip olamayan iste.
  • bir yiğit özgür espirisinde yanlış hatırlamıyorsam divan şairiydi. fuzuli, baki, ruhi gibi samimi de divan şiirinde eserler veriyordu ama pek karizmatik olmayan adından dolayı hatırlanmıyordu.
  • ben dünyada hiç bulunmadım,
    bedenim bulundu.
    ben hiç samimiyetsiz sularda yelken açmadım,
    açanlara ağladım.
    bir ezgi dinletmeye çalıştım, sana, insanlığa.
    ya inanan çıkmadı,
    ya da beni deli sandılar.
    ben aynanın ardındakiyim.
    sana benzeyen.
    ama ne ben senim, ne sen ben.

    ==========
    atay arasan
    06.02.2009
  • günümüzün anlamını yitirmiş, insanları tanımlama şekillerinden biri. önceleri iyi, kötü, güzel, çirkin şeklinde giden sıralamaya şimdi de bu eklendi. samimi bulmadım, hiç samimi değil, samim, samimi...neye göre samimi? evet anlamını yerinde kullananlara değil sözüm, ama televizyonda, günlük hayatta o kadar çok duyar oldum ki, artık anlamını yitirmiş gibi geliyor. samimilikten kasıt dürüst olmaksa, sadece konuşma ve dış görünüşten bunu nasıl anlayabiliriz? ya da cana yakın davranınca mı samimi olunuyor? o zaman yanlışlıkla da olsa, art niyetle yaklaşan kişilere de mi samimi diyoruz? tehlikeli bir kelime, tıpkı cana yakın gibi...

    hani bazı sözcükler vardır, çok kullanılmaktan içi boşalır. seni seviyorum gibi, sürekli söylendiğinde anlamını yitirir. samimi de bu kelimelerden biri bence. ne kadar çok kullanılırsa, o kadar soğuyorum, çok kullananın samimiyetsizliğinden şüphe ediyorum.
hesabın var mı? giriş yap