siyah beyaz vesikalik ^*

• sana geç kaldığım yollardan yürüyorum,
  
  her gün geçtiğim köprüler yıkık,
  
  ruhuna bir elham okunan gecelerden
  
  tütsülenmiş beyaz bedenlerde
  
  sek sek oynayan çocuk sesleri
  
  ve buğday taneli anne suratları doluyor.
  
  mutfak pencerelerinden.
  
  hani harman sonuna karışmış
  
  meçhul doğum günlerinden birinde
  
  oturuyor bütün aile fotoğrafları.
  
  her fotoğrafta eksilen yazlarımız
  
  annemin yorulmamış gözleri
  
  kestane rengi saçlı kadınlar mutsuz
  
  siyah beyaz tab edilmiş sarışınlıkları,
  
  paraları gibi göğüs çatallarında saklı
  
  geçmişin aşifte kahkahaları.
  
  hepsinin kucağında
  
  okul sıralarını çekiştiren
  
  huysuz erkek çocukları,
  
  basık yaz sıcakları gibi
  
  koca bozuntusu
  
  bıyıklı herif vesikalıklarında
  
  gizleniyor
  
  sararmış yavuklu mektupları.
  
  ben yine sana geç kaldığım yollardan yürüyorum
  
  yalan söylüyorum gelmeme çok var
  
  hala sahafın önünden uzaktayım
  
  seni de kendimi de kandırıyor köprüler
  
  yırtık aile saadetlerinden geçip
  
  albümlerde
  
  yan yana koyuyorum fotoğraflarımızı
  
  yan yana, geç kaldığım yollarımızı