the bryan ferry orchestra

• "bryan ferry ve roxy music sarkilari 1920'lerin swing melodileriyle yorumlansa nasil olurdu?" sorusunu cevaplayan kucuk caz orkestrasi. bryan ferry yonetimindeki bu orkestranin simdilik 2 albumu var: the jazz age ve bu sene gosterime giren the great gatsby'den hatirlayacagimiz music from baz luhrmann's film the great gatsby. piyano, korno, trompet, trombon, alto, bas, bariton ve tenor saksafon, klarnet, banco, gitar ve bateriden olusan orkestranin yorumlari adeta zamanda yolculuk hissi yasatiyor. benzerini duydugumu animsayamadigim bu konsept kisaca ozetlemem gerekirse dahiyane ve de sahane. f. scott fitzgerald severlere ve/veya swing, erken donem caz meraklilarina tavsiye edilir.
  
  birkac ornek:
  
  slave to love
  
  love is the drug
  
  reason or rhyme
• bryan ferry'nin the jazz age albümünü, biraz solo kariyerinden ayrı tutmak adına gerçekleştirdiği projesidir. kendisinin vokal yapmadığı ve geçmişteki şarkılarını 1920'lerin melodileriyle yorumlamadığı bir çalışmaya da kendi özel ismini vermek yerine the bryan ferry orchestra diye isimlendirmesi bence mantıklı bir hareket olmuştur.
• su an amy winehouse back to black coverina takilip buyulendigim grup(an itibariyle hala dinlemekteyim). sarkinin sozleriyle oynanmasi beni biraz rahatsiz etti. mesela, "i go back to black" yerine "you go back to black" demesi ve sarkinin icindeki tum i ve you oznelerini tersine cevirmesi ile aslinda sarkinin hikayesini de degistirmis. o yuzden sanki sarki amy'ye sarkiyi yazdiranin agzindan dinleniyormus hissi veriyor ya da benim genis hayal gucum yine kendini eglendiriyor.
  bu cok aci bir sarki ve bu efsanenin ortaya cikabilmesi icin amy'nin karanliga donmesi gerekiyordu. bunu amy degil de hayal gucumun urunu olan karsidaki adamin agzindan duymak hosuma gitmedi. - bu arada belki efsanelerimizin ortaya cikmasi icin bizim de karanliga donmemiz gerekiyordur -
  hayalimden cikip cover'a donecek olursak, melodisi béni ilk saniyeden itibaren slip goturdu. ya da benim her parcanin caz yorumuna karsi zaafim var bilemiyorum. agir bir post modern jukebox dinleyisi olarak (onlar coverlarda biraz daha blues'a kayiyorlar genelde) ben kendilerini oldukca begendim. pencereden bakip gunesi batirirken bana eslik edip ikindime senlik getirdiler. onlarinda ikindileri sen olsun.
  
  sizinki de sen olsun isterseniz: back to black - the bryan ferry orchestra