yaz mutluluğu

• çok güzel bir edip cansever şiiri. susunca susayanlara.
  
  "adam yayınları" - "şairin seyir defteri" - "sonrası kalır"
  
  sen bir karanfilsin, delisin
  içlisin de, bükersin hemen boynunu
  mendilimin içindeki kirazdır
  mendilimin içi kiraz
  bilmem ki ne desem, yaz mutluluğu.
  
  nasılız ay ışığındaki dostum
  bütün bir gecenin uykusuzluğu
  bek şimdi her şey bir dengeye uydu
  bir domates, birkaç domates hemen hemen tartıldı
  bir sancı gibi yerleşti şuramıza özgürlük
  kirazlar kirazlar
  gözyaşları günbatımının
  karanfil kokusu.
  
  demiştim, evet
  söz haziranın
  şurdan burdan bir vapura binildi
  gümüş kafesinde denizin
  bir sürü kuştan geçildi
  sevgilim, canım mendilim.
  
  bir karabatak sürüsü dadandı bordamıza
  dadansın iyi
  de bana kim bulacak denizim kalbini
  yeşimden oyulmuş ağaçlar
  kıyılarda
  kim bulacak kıyıların kalbini
  hepsini anlat, hepsini.
  anlat ki
  güneşli günler de sıkabilirmiş insanı
  bir raslantı gibi gelen mutluluklar da
  susarsak susarmışız da, ölçemezmiş kimse derinliğini
  kim bulacak derinliğin kalbini
  sana kızar mıyım hiç
  bana bir gül ver.
  
  sevgilim, canım mendilim
  mendilim kiraz dolu
  anlatamıyorum galiba
  hüzün değil yaz mutluluğu.
• (bkz: bahar geldi yaz geldi)
• kimse fark etti mi güzelliğini
  ruhu mavi mavi etkileyişini
  bir bakış
  bir aşk
  bir dokunuş
  yaz mutluluğu
  kavur
  sana tutsak bu bedenimi.
• yorucu bir günün ardından alınan soğuk bir duş, buz gibi bir bira, yanında sigara, sakin sakin çalan müzik, iki kedi ve gönlünce konuşabildiğin biri.
  
  bundan iyisi deniz kıyısı.
• ''sen bir karanfilsin, delisin
  içlisin de, bükersin hemen boynunu
  mendilimin içindeki kirazdır
  mendilimin içi kiraz
  ...
  sana kızar mıyım hiç
  bana bir gül ver.
  ...
  demiştim, evet
  söz haziranın
  şurdan burdan bir vapura binildi
  gümüş kafesinde denizin
  bir sürü kuştan geçildi
  sevgilim, canım mendilim.
  mendilim kiraz dolu...''
  ^{*
  *}
• az önce aklıma gelen edip cansever şiiridir.
  her satırı ne güzeldir.
  
  “sen bir karanfilsin, delisin
  içlisin de, bükersin hemen boynunu
  mendilimin içindeki kirazdır
  mendilimin içi kiraz
  bilmem ki, ne desem, yaz mutluluğu.
  
  nasılız ay ışığındaki dostum
  bütün bir gecenin uykusuzluğu
  bak şimdi her şey bir dengeye uydu
  bir domates, birkaç domates hemen hemen tartıldı
  bir sancı gibi yerleşti şuramıza özgürlük
  kirazlar kirazlar
  gözyaşları günbatımının
  karanfil kokusu.
  
  demiştim, evet
  söz haziranın
  şurdan burdan bir vapura binildi
  gümüş kafesinde denizin
  bir sürü kuştan geçildi
  sevgilim, canım mendilim.
  
  bir karabatak sürüsü dadandı bordamıza
  dadansın iyi
  de bana kim bulacak denizin kalbini
  yeşimden oyulmuş ağaçlar
  kıyılarda
  kim bulacak kıyıların kalbini
  hepsini anlat, hepsini.
  anlat ki
  güneşli günler de sıkabilirmiş insanı
  bir raslantı gibi gelen mutluluklar da
  susarsak susarmışız da, ölçemezmiş kimse derinliğini
  kim bulacak derinliğin kalbini
  sana kızar mıyım hiç
  bana bir gül ver.
  
  sevgilim, canım mendilim
  mendilim kiraz dolu
  anlatamıyorum galiba
  hüzün değil yaz mutluluğu.”