anlatacak çok şey varken susmak

• konuşmadan çoğu şeyi anlatmaktadır. gözler kalbin aynasıdır.
• anlatınca hiçbirşeyin değişmediğine cok kez şahit olunduğu icin yapılması gerekendir.
• nerden başlayacağını bilemeyip “hiç” diyorsun.”hiçbir şeyim yok.” en kolayı bu çünkü..
• en zorudur.
• fuzuli yıllar önce özetlemiş bu halet-i ruhiyeyi;
  
  "söylesem tesiri yok, sussam gönül razı değil"
• niye yapılır hiç anlamış değilim, kendimi anlamıyorum cidden. dün söyleyecek bir ton laf vardı aslında ama karşıdaki adam ^* olmayınca konuşmaya gerek duyulmuyor. kırıldığınızla kalıyorsunuz. sonra geçiyor sanırım, geçer yani...
• anlatmaktan yorulduğumuz durumlarda da kullanılabilecek eylem.
  susmak tehlikelidir yalnız. sonu genelde iyi bitmiyor susunca..
• ip kopma raddesine gelinceye kadar düğüm düğüm olur; ondan sonra o ip koptuğunda da hiç bir şey yaşanmamış gibi olur..
• anlamayacağından emin olduğun anlardır. hatta daha da ilerisi dinliyormuş gibi yapıp oradan çokça uzaklaşmak... bunların hepsi belli bir yaştan sonra gelmeye başladı başıma. gün geçtikçe yalnızlığı daha çok sever oldum.
  
  sahi dönüp şöyle bir arkama baktığımda ne çok susmuşum, ne çok iç geçirmişim. kalabalıklar içinde ne de çok yalnız kalmışım. yıllar nasılda gizil bir insana çevirmiş beni. şimdi rahatça konuşabilen insanlara bakıpta yahu ben ne yalnızmışım demelerim. kelimelerin bile yetmeyeceği bir öyküm varken kendime bile susmalarım.
  ben böyle göçüp gitmek istemiyorum bu dünyadan...
• konuşsan nerden başlasam nereye devam etsem niye düşündürür ilk bi adama sonra neyse diye kocaman bir yutkunulur.
  özetle ne sen anlatarak çözebileceksindir meseleyi ne de o, o yüzden susmak en temizi ha sonu biter mi ? sanmıyorum