• evlenen kişiden daha çok başkalarına dert olur. burası türkiye.
  • az önce bir kadınla tanıştım. 12 yaşında oğlu var. geçen sene, hiç evlenmemiş ve çocuğu olmayan bir müteahhitle ikinci evliliğini yapmış. bugün 1 aylık hamile olduğunu öğrenmiş. ben de sevincini paylaştım.
    insanlar mutluysa bizi ilgilendirmeyen hede höde.
  • bak yeni geldik misafirlikten. 9 yıllık evli çift, bu dediğiniz durumda evlenmiş. kadın erkekten 7 yaş büyük, iki yetişkin kızı var. bir tane de kendi oğulları olmuş evlendikten sonra. mutlu,mesut hayatlarına devam ediyorlar. adam üç tane çocuğum var, kızlarım var benim diyor herkese. sevginize, sevdiğinize sahip çıkamıyorsanız evlenmeyin zaten. böyle bir sorumluluğa hazır değilsiniz demek ki.
  • dayım olur. evlenmeden önceki çocuklar da olmalarına sperm ile katkı sağlayan sonrasında da senelerce arayıp sormayan o uğursuz şahıs yerine dayıma baba derler.

    sevgi neydi? sevgi emekti...
  • hangi şartlarda evlendiğin değil, kiminle evlendiğin önemli olduğu için gayet normal bir evliliktir.
  • hocam bu durum size göre igrenç geliyor, ancak tam tersi olunca; bekar genç bir kadin, çocuklu yaşça buyuk bir erkekle evlenince bu sefer de gold digger diye yaftalıyorsunuz. kadınlarımız hep mi suçlu ya? seksistliğinizde boğulun artık. bu kadar sorunla, bu kadar ayrımcılıkla baş etmeye çalışıp her gün taciz, tecavüz, cinayet haberleriyle hayata tutunmaya çalışan kadınlarımızın yakasından bir düşün artık. bizim erkekler olarak boynumuzun borcu olmalı bu ülkede kadın haklarını savunmak. burada böyle çenebaz çenebaz kadınlarımızı küçük düşüren arkadaşlarımızın ilerde kız çocuğu olunca nasıl davranacağını gerçekten merak ediyorum. unutmayın! real men are feminists!
  • ülkemizde ve benzer kültürlerde orta sınıf ahlakı denen garabete sahip tüm iki yüzlüleri gerim gerim geren, kimi ne ilgilendirdiği ya da nesinin anormal, nesinin abes olduğu anlaşılamayan durum.

    burada dahi başlık erkeğin kadınla evlenmesi şeklinde açılmış ya gerçi. art niyet değildir tabii ki ama işte, olmaz olasıca bilinçaltı. "erkekle kadının evlenmesi" değil yani, "erkeğin kadınla evlenmesi"! onu alması, boşanmış ve çocuklu olmasına rağmen ona böylesi bir lütufta bulunması... adamlık bee! ooy oy, ne desen boş...
  • benim arkadaşım yaptı bunu, rus kendisi, evlendiği kız da süryani. ıki oğlu var 8 ve 10 yaşında ve kadın kocasından 3 yaş büyük. arkadaşım hiç evlenmedi öncesinde. yaklaşık 4 senedir birlikte yaşıyorlardı, geçen yıl evlendiler. kendisi hayatından çok memnun. sormuştum bir kere zor oluyor mu diye. hayatım harika, hiç öyle hamilelikle hastane masrafıyla bebek kakası temizlemekte uğraşmadan iki oğlum oldu. birlikte maça gidiyoruz, oyun oynuyoruz, takılıyoruz çok mutluyum dedi.

    tabi ki olay türkiye de geçmiyor ama daha önce hiç böyle bir bakış açısı duymamıştım, paylaşmak istedim başlığı görünce. belki de çocuğa fazla tahammül edemeyen ama yine de isteyenler için güzel bir yol olabilir.
  • başlıkta bahsi geçen adam ben oluyorum:
    5 yıldır evliyim, eşimin 2 çocuğu var, hem bizde hem babada kalıyor çocuklar, yani ne anne ne baba sevgisinde bir eksikleri yok, 2 tarafla da araları süper. böyle olunca, yani baba babalığını yapınca benim de çocuklara babalık etmem beklenmiyor, ben de kendimi olabildiğince olayların dışında tutuyorum, karışmıyorum, karışmamaya çalışıyorum daha doğrusu, sonuçta benim doğrum en doğru olmayabilir.

    dediğim gibi çocukların davranışlarını beğenmediğim oluyor ama genelde problemim çocukların bu davranışları değil, annenin bu davranışlara karşı tutumu oluyor, "ben nerdeyim, ne işim var burada?" oluyorum, çünkü annenin (eşimin) tutumları benim seveceğim insanın sahip olmasını istediğim tutumlar değil. ama aynı şeyi çocuklar kendi çocuklarım olsaydı da yaşıyor olurduk. dolayısıyla bu konu aslında bizim başlıktaki durumumuzla ve bu yazının konusuyla pek ilgili değil.

    çocuk yapmayı düşünmüyoruz ve her ne kadar çocukları sevsem de ve mevcut çocuklarla istediğim şeyleri paylaşamasam da bu karardan genelde memnunum. avm'lerde aptal aptal bağıran bir çocukla gezmek istemezdim doğrusu. ki eşimin çocuklarını o yaşlarından beri tanıyorum ve asla asla öyle çocuklar olmadılar çok şükür. benim kendi çocuğum olsalar bu kadar güzel ve akıllı olamazlardı diyorum çoğu zaman.

    5 sene sonra (evliliğin 10. senesi) gelen edit: boşanmak istedi, boşandık
    benim 2018 sonrası işsiz kalmam, kilo almam, cinselliğin bitmesi gibi durumlar vardı, eşim çocuklarla vakit geçiriyordu ben onlara katılamıyordum falan, hele çocuklar iyice büyüyünce (13-18) artık onlarla yeterince arkadaş olarak vakit geçirebilir oldu, ben iyice köşede kaldım, sonu da böyle oldu, yine de geçen yıllarıma üzülmüyorum, güzel günler olmuştu
  • normatiflik katsayısı bakımından dünya sıralamasında tepeye oynayan ülkemizdeki ilkel insanlarca garip karşılanabilir, lakin çok insani bir şeydir. herkesin içinde bulunabileceği bir durumdur.
hesabın var mı? giriş yap