bir misafirliğe

• özellikle ilk kısmı, her şeyi unutmak istediğim zamanlarda sık sık aklıma gelen, bir de küçükken gittiğimiz yatılı misafirlikleri hatırlatan muhteşem şiir.
• bir misafirliğe gitsem,
  bana temiz yatak yapsalar;
  her şeyi, adımı bile unutup
  uyusam...
  
  melih cevdet anday'ın unutulmaz şiiri
• mutsuzlugun en guzel, en dogru tanimi. sozluklerde mutsuzluk maddesine bu siir yazilsin.
• melih cevdet direncimi kıran şiir.
  
  hakkında hemen hemen hiçbir şey bilmememe rağmen, uzun zamandır anlamsızca mesafeli durduğum, hatta hiç yokmuş gibi davrandığım^* bir şair melih cevdet. ama bu şiire olan zaafımdan ötürü daha fazla dayanamayacağım ve melih cevdet'e giriş, mca 101 falan bir şekilde dalacağım artık kendisine.
  
  "gitsem" diyor ama bildiğimiz, sakız ettiğimiz gitme dürtüsünü anlatıyor değil bu şiir. daha naif, hada hisli bir şey gibi geliyor sözünü ettiği. "misafirlik" katıyor o tadı belki daha en başından. anılarıma dokunarak yeni bir de hayali körüklüyor. hem de ne basit şekilde.. çırılçıplak, kendiliğinden oluşmuş gibi duran cümlelerle. biraraya gelişleri tesadüf sanki. sonunda uyumak, sonuçta unutmak umudu olsa da; "kekikli zeytinli kahvaltı"yla, "temiz bir yatak"la, "lavanta kokusu"yla ümitvar olmaya itiyor beni her aklıma gelişinde.
  
  ve bugün de.
  
  ve bir günü daha kurtarabiliyorum bu şekilde.
  
  ne adamsın melih cevdet.
• tamamı;
  
  bir misafirliğe gitsem
  bana temiz bir yatak yapsalar
  herşeyi, adımı bile unutup
  uyusam...
  
  kalktığımda yatağım hala lavanta koksa
  kekikli zeytinli bi kahvaltı hazırlasalar
  nerde olduğumu hatırlamasam
  hatta adımı bile unutsam...
  
  olan şiirdir.
• bekar biri olarak bu pazar sabahında birlikte kahvaltı yapacak biri olmaması , baba ocağındaki o çeşiti bol kahvaltıları hatırlatır, kendimi sorgulatır, içimi boğar o dizeleri okurum
  
  bir misafirliğe gitsem
  bana temiz bir yatak yapsalar
  herşeyi, adımı bile unutup
  uyusam...
  
  kalktığımda yatağım hala lavanta koksa
  kekikli zeytinli bi kahvaltı hazırlasalar
  nerde olduğumu hatırlamasam
  hatta adımı bile unutsam...
  
  herşeyi unutsam, uyusam anneannemin lavanta kokan yüklükten indirdiği yorgana sarılsam dalsam çocukluğuma
• (bkz: melih cevdet anday) şiiri olup akbaba dergisinde yayınlandığı hali şöyledir;
  bir misafirliğe gitsem
  bana temiz bir dayak atsalar
  herşeyi, adımı bile unutup
  uyusam...
• metroya binsem...
• (bkz: yazarların şu an ihtiyaç duyduğu şey)
• çok başka bir şiir bu. bana huzurlu uykuları, zeytinyağına ekmek banılan kahvaltıları anımsatıyor.
  
  mis gibi yeni serilmiş çarşafların teni uyandıran soğukluğu, hoş karşılandığın bir yerde olmanın mutluluğu ve en önemlisi kendini unutmak bulunduğun yerde. sonra uyumak, uyku... ve huzur...
  
  oysa misafirliklerde uykulara kolay dalınmaz. yine de keşke, keşke, keşke:
  
  "her şeyi, adımı bile unutup
  uyusam..."