belbo

26 nisan 2007 fenerbahçe beşiktaş maçı

yok o ısırır yok bu parçalar, yok dört dört iki buçuk yok üç beş sekiz derken yaklaşan heyecan fırtınasıdır. maç öncesi konuşmak kendine güveni gösterebilir ya da spor yazarı zorunluluğudur. mutlaka bir şeyler söylenmelidir. nasılsa söylenenlerin çoğu maç sonrası rahatca hazmedilebilir.

fenerbahçe az aalkmar maçı sonrası avrupa'ya veda ettiğinde hırsından ve gücünden de çok şey kaybetti. maçı kaybetmekten ziyade maç sonrası söylenenlerdi asıl travma sebebi. tamam lan yenildik uğraşmayın artık diyemedi futbolcu ve taraftar ve içine attı. bu kötü oldu. aynen geçen sene olduğu gibi. herşeyi unutup yola devam etmek kolay değildir çoğu zaman.

fenerbahçe mahallenin kötü çocuğu damgasını ne zaman ve nasıl yedi tam olarak bilinmez ama şu bir gerçek ki, sevilmiyor kendi taraftarları dışında. bu da aslında yönetimlerden basına ve taraftarlara kadar uzayan hezeyanlara yol açıyor gizliden. geçen sezon sonunda bir fırsat yakaladı tüm bunları değiştirmek için, ancak yine kullanamadı. olsun herkes kendine biçilen rolü oynuyor nasıl olsa.

futbol hem çok kolay hem de çok karmaşıktır. kolaydır çünkü oyunun kurallarını öğrenmek için okuma yazma dahi bilmeye gerek yoktur. karmaşıktır çünkü bir takım 11 farklı kişiden oluşur ve 11 kişi belki de milyonlarca parametreye bağlı olarak maç sırasında performansını sunar.

biz iyiyiz, dürüstüz, yaratıcıyız, fakiriz, akıllıyız, dirayetliyiz, inançlıyız, halkız gibi taraftar temennileri futbolcuların birlikte ve ayrı ayrı performanslarında fazla etkili olmasa gerek. ama zaten bizim konuştuğumuz futboldan ziyade kendimizdir. herkes kendini yaşar. bu bakımdan hoş görmek gerekir.

iyi oynayan değil şansı olan kazanır futbolda. iki takımın da şansı iyi ise bol gollü bir maç izlenebilir.

her maç heyecan yaratır ama derbilerin heyecanı titretir bünyeyi. umalım ki ağzımızda buruk bir tat kalmaz maç sonunda. daha şimdiden zaman geçirmek için boş boş yazdırmasından bellidir.

siyah beyaz televizyonda trt’den ailecek ve hatta mahallecek seyrettiğimiz ve her maç sonunda birilerinin gizli gizli göz yaşı döktüğü ve birilerinin sevinç çığlıkları ile sokaklara döküldüğü maçlar yüzünden bu kadar hastası olduk futbolun. yoksa para pul, şan şöhret, şampiyonluk kupa bizi bağlamaz.

devamını okuyayım »