mijen

eski sevgilinin evlenmesi

anlam verilemeyen bir hüznün hikayesi...
an olur, vakit koşarak döner köşeyi; yanyana yürüyen sevgililer yol ayrımında farklı yollara kıvrılır...
''ayrılık sevdaya dahil çünkü ayrılanlar hala sevgili'' dizesini taşıyan şiiri bilmezmişcesine haber uçurulur sonra zamanın ucu bucağı kaçmışken...
falancı kızla filanca adam, ha doğru ya o filancayı sen de tanıyorsun!!!
filanca, bir zamanlar benim sevgilimdi diyemeden bakakalınır; filancadan sonra kimseye o sevgiyi duyamadım, kimse bana filanca gibi sarılmadı, karşıma çıkanları hep ona benzettim durdum vs vs vs düşünceleri dans eder ve boğulur sessizlikte...
gökyüzünden sicim gibi hüzün yağar, dolu gözlerle yola devam edilir...
''allah mesut etsin'' denir belki az buçuk içtenlik takınılarak; ''bensiz ne kadar mutlu olabilir ki'' yatar altında...
eski sevgili evlenirken, çöpe atılır umut sandığında eskimeden kalanlar...

devamını okuyayım »