mijen

anne babalara çocuk yapma ehliyeti verilmesi

olması gereken ama olmayan bir şey...
toplumsal rollerden en zoru, en güzeli, en can yakanı olması dolayısıyla anne baba olmadan önce uzmanlık ehliyeti alınması gerekir der dururum hemen her yerde: çok bilmiş bir bünye olarak gözükmemek için de bu teorimi bir dolu felsefi ve psikolojik alıntılarla kuvvetlendirmeye çalışırım yıllardır...

hele de kişisel ve mesleki deneyimime çocuk esirgeme kurumu ve istismara uğramış çocuklarla çalışmalar ekleyince sesim daha bir gür çıkmaya başladı...

haluk yavuzer hoca yıllardır anne baba okulunda sağlıklı çocuk yetiştirmenin ilke ve koşullarını anlatır durur; ve bununla da kalmaz, türkiye'nin her yerine projeler hazırlar gider değişik şehirlerde farklı ekonomik düzeyi olan insanlara da aile olmanın anne baba olmanın zorluklarının nasıl giderileceği hakkında eğitimler yapar...
hele de şu günlerde o kadar değerli ki yaptıkları...

ailelere baktığımda tabii gözlemlerim büyükşehirlerle sınırlı üç tip ana modelle karşılaşıyorum...

ilk anne baba çok bilinçli isteyerek çocuk sahibi olmuş, üzerlerine titriyorlar miniklerinin...
evlerde küçük diktatörler yetiştiriyorlar farkında olmadan; o minicik ellerin ağzın burnun sahibi ne isterse yapıyorlar... sevginin ve ilginin fazlası sadece zarar getirir ve toleransında...
öyle ince bi nokta ki bu, yumak sararken ipin izlediği yolu hep denetim altında tutmak gibi...
ipi dedektif gibi takip etmezseniz, bu takip sıkı sıkıya asılarak olmaz tabii; ip dolanır gider ya da koparır kendini...

ikinci aile prototipinde ise ilgisiz anne babalarla karşılaşıyorum...
anne de baba da çalışıyor, malum yaşam koşulları, bebekleri olsun istemişler ve bebeklerine büyükanneler bakıyor; haftasonu anne babalrı onlar, haftasonları ilgileniyorlar çocuklarıyla ağırlıkla...
miniklerinin üzerine düşen sevgi gölgesinden çok görev ebeveynliği...

üçüncü ailem ise büyükşehre göç etmiş, çok cocuklu aile; herkes çalışıyor... hızına yetişmek için koşuyorlar şehrin, eğitim ve ilgi ailelerin bilmediği için çocuklarıyla yaşayamadıkları şeyler...

bu ailelerin yanına ekler yapılabilir bir çok...
ancak anne babaların yerini üç ailede de zaman zaman medya alıyor; çocukların ilköğretmeni televizyon; kapa çeneni baba diyen 4 yaşında bir küçük adam, babasının çok gürültücü olduğunu ifade ediyor...
5 yaşında bir küçükhanım ise diyet yapması gerektiğini çünkü zayıf olmasının şart olduğunu iletiyor...
aileler ise seyrediyor...
anne baba olma ehliyeti işte tam bu noktada işe yarar belki; nasıl iletişim kurulabilir önce eşlerle sonra minik dünyaların laf ebeleriyle...
ütopik bir istek bu ehliyet farkındayım hatta bunları okurken acı acı tebessüm edeceklerin yanına aman zırva diyecek olanların çıkması da beni şaşırtmayacak...
bırakın eğitimle, iletişimin öğretilmesiyle çocukları tehdit eden şiddetin ve her türlü istismarın ortadan kaldırılacağını hayal edeyim...

devamını okuyayım »