• bazen sadece bir zamanlarki halinizi özlemektir..
  • ıssızlaştırır.

    "tek bir kişiyi özlersiniz ve her yer ıssız gelir..." küçük iskender
  • kendini özlemek de sayılır mı? birine aşıkkenki halini, gündüzlerden nefret edip gecelere sığınmadığın günlerdeki halini, çocukluğun başlarında veya yetişkinliğe adım atmaya başladığın 17-18 yaşlarındaki eğlence dolu halini, hayatı severkenki halini özlemek.
    ben kendimi çok özlüyorum.
  • zamanla delirip özlenileni karşında oturuyor sanıp, onunla konuşuyormuşcasına kendi kendinle konuşmaktır.
  • ozlediginiz 'biri' zaten her gun gordugunuz biriyse, bu duygunun gercek adi asktir. gecmis olsun.
  • eskiden kafanızda kalanlara geri dönüş niteliğindedir. hatırlamaya çalışırsınız, unutmuş olsanız bile. zaman artık daha fazla acı vermektedir. her gün anımsarsınız ama artık bir geri dönüş yoktur. güzel bir hatıradır eskide kalan. o ordadır hala unutulmaya çalışılan yerde.
  • öyle özlemek ki aslında,her nefes alışında genzinin yanmasına eşdeğerdir...

    her histen daha da farklı bi olay bu.insanın canı yansa daha da iyi gelir aslında...özlem duygusunun yanında ölüm bile acı biber tuz.
    bir mektubun ilk cümlesiydi adı bir zamanlar.." sevgili " !
    hem herkes bilirdi,hem herkes bilmezdi adını. baş harfiyle onu unutamadığım dillenirdi her daim.yokluğu bir yara gibiydi,gün geçtikçe kabuk bağlar,yerinden kopartmaya bir cesaret isterdi gönül.
    acıtırdı olduğu yeri,kalbimi...
    bir ismi yok aslında... yıllar önce bi soru sorulduğunda sadece baş harfini söylemiştim..gerçekçiliği aşikardı.

    aslında benim hikayem bir varmış bir yokmuşla başlamadı.sadece yokluk vardı bende..
    bir yokmuş ve yine bir yokmuş...
    2010'un mayıs ayları gibi bişeydi,bir anda tutukluk boy göstermişti içimde..
    her nefes alış onun için yaşama sebebiydi sanki.adı mutluluk,varlığı göz bebeklerinde oluşan bir damla acı gözyaşıydı.
    arada olan şey sadece zaman değil,nitekim kilometreler idi. 400 km!
    2 farklı insan,2 farklı şehir,2 farklı okul ama yalnız başına atan bir olmuş tek bir bütün olan kalp!

    istanbul - eskişehir arasında mekik dokunan onca hayal..
    ve sonra hayatımı değiştiren bir kararla,hayallerin gerçek olması...
    ve herşeyi bir kenara bırakıp,hayatımdaki belki de tüm kararları yok edip gittim yanına..
    bir yanlış anlama,bir ansızın düşünüp sonunu hayal edemeden oluşan kırgınlıkla ayrıl düşmek hayallerin ortasında...kokusu değmemişken bile burnuma.

    bir rüya ile gerçekleşmişti oysa ki tüm bu duygular. bir şişe içerisinde duran sarhoş edici bir sıvı,ve onun tadından öteye bile gidemeyecek olan bir tatlı tadından ziyade bir rüya.
    başka tenlerde onu aramak yıprattı benliğimi aylarca.
    kayboluş manasına gelen bir ruhun erimesi gibiydi aşkı içimde.her yastığa baş koyduğumda bembeyaz tavanda gülen yüzüyle aydınlatmak kararmış ve parçalanmış olan yüreği.
    her nefes alış,hıçkırık tutmuş bünyeyi susturmak gibi zordu bir nevi.. onsuz her saniye yıllar gibiydi,onsuz her sessizlik bir kalp atışı suskunluğuydu mesela.

    zordu zaman geçişi...

    bir cappuccino eşliğinde yeniden alevlendi duygular...
    sanırsam 25 haziran gibi bi gündü,belki de zevk aldığım son sigaramı içmiştim o akşam,izmaritini hiç sevmediğim şekilde kırmızı kupanın içine atmıştım.son kalan 2 yudum bulanmıştı içerisinde.
    tadını ilk defa o gece almıştım...
    aylarca süren o büyük hezimetin acısını pamuk gibi yumuşak,cennet kokan dudaklarında geçirmiştim...
    sahi o ne güzel bi andı.filmlerdeki gibi bir anlık el kol hareketlerinden savunma ve vucudun asla hayır diyemeyeceği bir pozisyonda dudakların birleşmesi.
    cappuccino tadı gelmedi bile.sigara kokusu bile yoktu genzimde..

    kokusunu ve tadını ilk defa o gece saklamıştım kalbimin en ücra köşesinde.
    sonra bi ara sigarayı bıraktım ben. o gece sigara kokan bedenim ona eşlik etmişti nasıl olsa.başka bünyede o kokuyu hatırlatmak mantıksızdı. benim kokum o gece sigaralıydı halbuki.başkasına vermemekti o kokuyu aslında.ben onunla o gece sarılıp kokmuşken nasıl verebilirdim ki bir başkasına kokumu?
    "nefes bile almadan seviyorum seni "... o gece bu şarkı çalarken gözyaşları aktı susuzluktan kurumuş dudaklarıma,tuzlu ve acılıydı geçen onca zamanın arkasında...
    kokusu ayrı güzel,dudaklarının tadı ayrı bir unutulmazdı...
    sıcaklığı narindi,kalp atışlarını ilk defa göğüsümde duymak nasıl bir duygu bunu anlatamam bile...
    yıllar süresince denk gelen onca kişiden apayrı bir hazi apayrı bir zevkti onunla yaşanan...

    geçen unutulmaz onca zamandan sonra yine bir ayrılık... bitmek bilmeyen özlem duygusu...
    martıların çığlığını bilirmisin sen? belki bilmezsin ya hani,adamın içini bitirir resmen. gün batışında bir kaya üzerinde otururken duyarsın da kaybolursun ufukların en parlaklığında.
    senden bir anı gelir de aklıma ya eritirse içimdeki lavları,beyaz çitli bir parkın yeşilçimlerine uzanmışken sırt üstü.bulutlara anlam verip,adının baş harfi gibi gerçekçiliğinde kaybolmaktan hayatta.

    bir kelebek olmak isterdi gönlüm,benimleyken hislerin uyandığında içinde uçuşan.ömrü bir günde olsa,ömrünü ömrüme adamak.
    terimizin karıştığı o andaki gibi sıcak ve içten adeta...

    hiç birşeyden korkmuyorum da,ya eğer birgün tadını başkasında bulursam ?

    -tiramisu-beyaz şarap hikayesi-
    *2010
  • gitsen gidilmez,kalsan kalınmaz, yazıyım desen söz yetmez,arasan aranmaz o kadar ağır olur ki bazen gözyaşı olur da bir türlü akmaz.

    yak bir sigara daha...
  • çoğunlukla aniden bastırır. aniden gelir, günlerce size acı çektirir, sonra da söner ateşi. neden gelir bilinmez, neden o an sadece o özlenir bilinmez, tek bilinen onu özlediğinizdir işte.

    onun da sizi özlediğini düşünmek belki biraz hafifletir acınızı ama... gerçekler acıdır onun sizi özlemediğini bilirsiniz. bu bilinene katlana katlana da acınızı çekersiniz.
  • birini çok özleyince onun yanındaki herhangi bir eşya olmayı bile isteyebilir insan. yüzü ona dönük bir eşya. kitap, dolap, oyuncak. öyle.
hesabın var mı? giriş yap