celladıma gülümserken

• ismet özel'in bir şiir kitabı
• ismet özel'in nakış gibi işlenmiş şiirlerindendir.
• ismet özel bu şiirleri seslendirmiştir de.
  şiirlere eşlik eden müziklerin düzenlemesini de ergun balci yapmıştır.
  çok da güzel yapmıştır.
  hele evet isyan'ın seslendirilmesindeki müziklerle mukayese edilince...
• ismet özel bu şiirde hayatının kısa bir özetini geçmiş; farklı kesimlerdeki insanların onun hakkında ne düşündüğünün farkında olduğunu ^** bu şiirde hissettirmiştir.
• feyyaz kayacan fergar tarafindan ingiliz diline kazandirilmis bir siir ismet özel imzali.
  
  "lines written on the back of the last pictures i had taken of me whilst i was sm"
  
  i am ismet ozel, a poet in his fortieth year.
  everything happened in my lifetime, i want this
  to be known by all. i was there when the deluge came
  
  i was present at the re-creation of the world.
  i am at peace now, i have seen everything.
  i saw the parting of heavens, the coming to life of clay.
  all the evidence is at hand now. i can be lynched.
  i earned the hatred of prostitutes
  and the curses of virgins.
  i have words which can’t even help you cross a bridge,
  i have words which will not save you from burning fires.
  i have lost the sword of my strength, i no longer
  respect harvests. i flew but my flight
  was detected by radar. i swore heavily:
  this too was entered in my police file.
  
  let everyone know, i am quite a holigan.
  gendarmes and taxmen are after my soul.
  in the eyes of the clockwork toilers,
  nothing could be blacker than my soul;
  if you ask the denizens of laboratories
  my soul is a fake.
  all the youngsters who sailed through school
  with flying colours and an ey efor what is true
  will tell you that my soul is a slovakian snail
  whose home was left in nepal.
  i wonder who knows the truth.
  
  even i, busy as i am hiding my soul
  in every crack and cranny
  what do i know? whata do i possess
  that could possibly tempt the devil down my throat?
  dishevelled by anxiety, i selected a state secret
  for myself. with a state secret in hand
  one could lead a cinematic life,
  one could enjoy refined living,
  those secret trips to the fleshpots
  of whore-houses, not to mention
  high-class restaurants or simple bucolic walks.
  who knows, it might all end
  on the platform of an aesthetic execution.
  yes, yes, but a soul is not enough
  to rake in all these goodies.
  
  if this verdict,
  this conclusion,
  this inference is right,
  why is it that a conference postponed
  or a late coach
  muddles everything,
  why are the trains of national leaders always white,
  why are the russians marching on berlin?
  
  how absurd, how stupid!
  of the four bibles why do i choose to follow
  the gospel according to john?
  
  but here i am,
  one out many, like everyone else
  standing at this station
  next to this spy in his black coat
  waiting with my most legible face.
  i stay in the game, i play it
  for fear that i might miss my turn,
  that my ticket might expire.
  there are heaps of azaleas
  and passion flowers lying before me
  like corpes with rigid valves,
  there are thousands of flowers before me.
  
  i am afraid it might be my cue to step in:
  what if they tell met o begin in order to make an end?
  oh no, not me,
  the world mustn’t do this to me.
  tell me, when all is said and done
  how many of us went as close as seeing?
  their own skeleton in the mirrors?
  
  come now, humanity,
  let’s strike a bargain:
  give me all the derelict thoughts
  you left behind,
  all the days you deserted, your past mistakes
  all the moments of despair triggered
  by your shortcomings, give them all to me,
  give me your sorrows, the jokes you no longer
  find funny, all the things you think
  you have quelled, give them, give them to me,
  the worries you tried to make light of, all the fallen,
  broken dreams and the wild, failed ventures,
  give them all to me,
  give me also your crimes
  documented with their entire premeditations.
  i know, it wouldn’t be
  the done thing if ý were
  to hand out cheque exchange,
  money is too coarse a unit
  to measure the intricacies
  of all these sustained plunders.
  
  look, apart from my usual tricks
  i can find other interesting ways of repayment.
  when it comes to repayment i am a peerless expert.
  for instance, what would you say
  to a lecture at one of your club’s meetings?
  a lecture: on the shining ideals of humanity.
  or else i could arrange a raffle on your behalf.
  with vertigos, nostalgias
  and festering loves to be shared
  by prize winners.
  
  let a just bargain be struck
  at long last!
  again all your past offences
  i have lined up all the crimes
  i intend to commit.
  no matter what i do
  i’ll have to bear the brunt
  of every impregnating, pestilent wind.
  
  if still waters cry deep
  let them run into me.
  the forging strength of fire
  and the wisdom of earth
  shall not fail to restore
  my sword to me.
• ne zaman hayatta anlayamadığım, saçma görünen bir şeyle karşılaşsam; özellikle de kendi yapıp ettiğim şeylerin garipliğine şaşırsam
  
  "milli şefin treni niçin beyaz?
  ruslar neden yürüyorlar berlin'e?
  ne saçma! ne budalaca!
  dört incil'den yuhanna'yı
  tercih edişim niye?"
  
  kısmı aklıma gelen şiir. tamamı şöyledir:
  
  celladıma gülümserken çektirdiğim son resmin arkasındaki satırlar
  
  ben ismet özel, şair, kırk yaşında.
  her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
  ben yaşarken koptu tufan
  ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
  her şeyi gördüm içim rahat
  gök yarıldı, çamura can verildi
  linç edilmem için artık bütün deliller elde
  kazandım nefretini fahişelerin
  lanet ediyor bana bakireler de.
  sözlerim var köprüleri geçirmez
  kimseyi ateşten korumaz kelimelerim
  kılıçsızım, saygım kalmadı buğday saplarına
  uçtum ama uçuşum
  radarlarla izlendi
  gayret ettim ve sövdüm
  bu da geçti polis kayıtlarına.
  
  haytanın biriyim ben, bunu bilsin insanlar
  ruhumun peşindedir zaptiyeler ve maliye
  kara ruhlu der bana görevini aksatmayan kim varsa
  laboratuvarda çalışanlara sorarsanız
  ruhum sahte
  evi nepal'de kalmış
  slovakyalı salyangozdur ruhum
  sınıfları doğrudan geçip
  gerçekleri gören gençlerin gözünde.
  acaba kim bilen doğrusunu? hatta ben
  kıyı bucak kaçıran ben ruhumu
  sanki ne anlıyorum?
  
  ola ki
  şeytana satacak kadar bile bende ondan yok.
  telaş içinde kendime bir devlet sırrı beğeniyorum
  çünkü bu, ruhum olmasa da saklanacak bir şeydir
  devlet sırrıyla birlikte insanın
  sinematografik bir hayatı olabilir
  o kibar çevrelerden gizli batakhanelere
  yolculuklar, lokantalar, kır gezmeleri
  ve sonunda estetik bir
  idam belki...
  evet, evet ruhu olmak
  bütün bunları sağlayamaz insana.
  
  doğruysa bu yargı
  bu sonuç
  bu çıkarsama
  neden peki her şeyi bulandırıyor
  ertelenen bir konferans
  geç kalkan bir otobüs?
  milli şefin treni niçin beyaz?
  ruslar neden yürüyorlar berlin'e?
  ne saçma! ne budalaca!
  dört incil'den yuhanna'yı
  tercih edişim niye?
  
  ben oysa
  herkes gibi
  herkesin ortasında
  burada, bu istasyonda, bu siyah
  paltolu casusun eşliğinde
  en okunaklı çehremle bekliyorum
  oyundan çıkmıyorum
  korkuyorum sıram geçer
  biletim yanar diye
  önümde bir yığın açalya
  bir sürü çarkıfelek
  gergin çenekli cesetleriyle
  önümde binlerce çiçek
  korkuyorum sıra sende
  sen de başla ve bitir diyecek.
  yo, hayır
  yapamaz bunu, yapmasın bana dünya
  söyleyin
  aynada iskeletini
  görmeye kadar varan kaç
  kaç kişi var şunun şurasında?
  
  gelin
  bir pazarlık yapalım sizinle ey insanlar!
  bana kötü
  bana terkettiğiniz düşünceleri verin
  o vazgeçtiğiniz günler, eski yanlışlarınız
  ah, ne aptalmışım dediğiniz zamanlar
  onları verin, yakınmalarınızı
  artık gülmeye değer bulmadığınız şakalar
  ben aştım onları dediğiniz ne varsa
  bunda üzülecek ne var dediğiniz neyse onlar
  boşa çıkmış çabalar, bozuk niyetleriniz
  içinizde kırık dökük, yoksul, yabansı
  verin bana
  verin taammüden işlediğiniz suçları da.
  
  bedelinde biliyorum size çek
  yazmam yakışık almaz
  bunca kaybolmuş talan
  parayla ölçülür mü ya?
  
  bakın ben, birçok tuhaf
  marifetimin yanısıra
  ilginç ödeme yolları bulabilen biriyim
  üstüme yoktur ödeme hususunda
  sözün gelişi
  üyesi olduğunuz dernek toplantısında
  bir söyleve ne dersiniz?
  bir söylev: büyük insanlık ideali hakkında!
  yahut adınıza bir çekiliş düzenleyebilirim
  kazanana vertigolar, nostaljiler
  karasevdalar çıkar.
  
  yapılsın adil pazarlık
  yapılsın yapılacaksa
  işte koydum işlemeyi düşündüğüm suçları
  sizin geçmiş hatalarınız karşısına.
  ne yapsam
  döl saçan her rüzgarın
  vebası bende kalacak
  varsın bende biriksin
  durgun suyun sayhası
  yumuşatmayı bilen ateş
  öğüt sahibi toprak
  nasıl olsa geri verecek
  benim kılıcımı.
• ismet özel şiirleri içerisinde, aşağı yukarı her bir satırını kendimle birebir özdeşleştirdiğim, kendimi tamamen içerisinde buluduğum tek şiir, çok büyük bir şiir. bu şiiri ilk okuduğumdan beri, dünya ne kadar ve ne yana dönerse dönsün, hangi durumda olursam olayım, hep seviyorum, hepsi birebir gerçek ve enfes.
• (bkz: cellat ve ağlayan yüz)
• bu şiir aynı zamanda, ismet özel’in (her anlamda) yabancılaşma(?!) serüvenini de içinde barındıran bir şiirdir, ismet özel’in çekirdeği bu şiir içerisinde saklıdır.
  
  “her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar”..
  
  bir çeşit kabullenmedir bu ve
  
  “kazandım nefretini fahişelerin
  lanet ediyor bana bâkireler de.”
  
  ile tamamlanıyor dize. görünüşe göre ismet özel her şeyin farkında ama neden böyle dalgalanıyor,
  tabii işte zor olan soru da burada zaten. ‘hangi dinamikler yüzünden sosyalist olduysam o yüzden islamcı oldum’ diyor. oysa şimdi islamcılıktan da bambaşka bir yerde. istiklâl marşı’nı artık ideolojisi yapmış, şiirleri daha garip. kafasına bir şey düştüğünden değildir bunlar mutlaka ama ters giden bir şeyler olduğu ortada, bilemiyoruz. sonu nereye varacak, o bile meçhul:
  
  “ve sonunda estetik bir
  idam belki…”
• ismet özel'in elinden, yüreğinden çıkma bir destan. benliğimize çarpılan şamar.