daima

• her zaman, devamli, surekli..
• reklamlarda surekli kullanilan sozcuk
  -arcelik'le elele, daima ileriye
• ... ilhan irem'in "ilhan-ı aşk" albümünde yer alan nefis şarkısının adı.
  
  sevmiş miydim seni
  alışkanlık mı yoksa
  başlayan her şey biter
  anlarız nasıl olsa
  
  sevmiş miydim seni
  git de sor sonsuzluğa
  başlayan her yeni gün
  ve her gece
  daima
  
  soru sorma bana sorma n'olur
  soru sorma sevgileri sun
  bugün olmazsa yarın olur
  olur mu hiç bekliyorsun
  
  soru sorma bana sorma n'olur
  soru sorma yanımda bulun
  bugün yarın öbür gün daima
  yanımda kal anlıyor musun
  
  görmüş müydüm seni
  herşey bir düş mü yoksa
  her gece aynı rüya
  ne çıkar öyle olsa
  
  hatırlatır seni
  bir yaprak kıpırdasa
  rüzgar esse yağmur yağsa
  dün başka yarın başka
  
  soru sorma bana sorma n'olur
  sorular duvar olur
  geçemeyiz geceden öteye
  sabahlar rüyada kalır
  
  soru sorma bana sorma n'olur
  sorular uçurumdur
  geçemeyiz sevgiden öteye
  sevgi çağırır durur
• levent yukselin askla albümünden güzel bir sarki.
• (bkz: always)
• ilhan irem'in arada sırada dinlenmesi farz olan huzurlu şarkısı.
• sözleri^*, bestesi^* ve düzenlemesiyle^* levent yüksel'in 2000 tarihli askla adli albümünde sivrilen, levent bey daha pes seslendirseydi de hem kulak yormasaydi hem de transpoze etmeden eslik edebilseydik dedirten sarkisi. her kösesi sahibini cagiran güzelim sözleri asagidaki gibidir:
  
  rüzgarlar eser oynar saclarinda
  titresir siir okur dudaklarinda
  öpüsün sarkimda hep o makamda
  ruhumun en gizli ciplakliginda
  
  mutlaka bir ariza var yüregimde
  yillari harcayan o hata bende
  sen giderken aglamadim o zaman
  iste simdi agliyorum ben
  
  ben seni sevdim daima
  ask diye yazdim kanima
  sustu yüregim zorlama
  var git allah askina
• türkcedeki en iddiali kelimelerden biri.
• festivalde gösterilen bir belgesel.
  paris j’etaime’deki öykülerden birinin uzun hali... muhteşem bir 2 saat.
  bir kere mezarlıkta geçiyor.. proust, chopin, modigliani, sanat, sonsuzluk üstüne... gayet açık büyüleyici olacağı.
  klasik müzik çalarken proust ve ölümsüzlükten bahsediliyor...üstelik fransızca. daha ne olsun.
  tek ufak nokta: son sahnesi hakikaten morrison’ın mezarı ile tek karede bitmeliydi.
  insanın içine işleyen bir belgesel olmuş.. (seneler önce aynısını aşiyan mezarlığı için düşünmüştüm, orhan veli, cansever, asaf dizeleri, tezer özlü, tanpınar cümleleri, münir nurettin selçuk müzikleri.. ama belgesel olarak tasarlamamıştım ben. iki kişinin tepede başlayıp kıyıda biten ve mezarlıkta geçen öyküsünü anlatmaktı düşüncem. iki kişinin tepede başlayıp kıyıda biten... tamamı mezarlıkta geçen öyküsü işte...yapılmış diyerek bir çizik daha atıyorum bir düşüncenin daha üstüne...)
  mezarların başlarındaki insanların genelde kadın oldukları büyük bir mezarlık zaten hayat da... çiçek suluyoruz şarkı söyleyerek, ağlayarak taşların başında...
• herseyden önce belgeselcinin tavrının çok rahatsız edici olduğunu belirtilmeli. röportaj yapılan kişiler ise tam tersine oldukça tatmin edici ve enteresan. bu kişilerin özellikle seçildiği gözlerden kaçmıyor. birçoğunun ortak özelliği, hayatlarının önemli bir bölümünü yönlendirenlerin ölmüş bu kişiler olması. yine de bu sahnelerde planlar bazen haddinden fazla uzun ve gereksiz. pére-lachaise üzerine yapılan bir belgeselin hollanda yapımı olması oldukça ilginç. oscar wilde, paris j'etaime’de bile daha fazla yer alıyor. kişisel olarak en büyük hayal kırıklığım ise film boyunca birkaç kez göz kırpmasına rağmen mezarlığın süper starı jim morrison’un atlanması. onun olmaması söz konusu olduğu için yılmaz güney’in, ahmet kaya’nın yokluğuna üzülemedim bile.