ekşi itiraf

• güzel kızın yanındaki çirkin kızlar var ya, onlardan biri de bendim.
• canım.. insan olsaydın yine seni böyle severdim. bugün babanı bu boktan dünyada bırakıp gittin. şimdi sabahları beni kim uyandıracak, kim en olmadık zamanlarda yüzümü gülümsetecek? kim beni senin kadar sevebilir? öyle bir acı ki tarifi yok..
  seni çok seviyorum.
  güle güle tatlı oğlum.
• bu cuma 2 buçuk yaşındaki oğlum kreş arkadaşlarıyla birlikte pikniğe gidecekler.
  
  patates salatası istediler benden, bir de kurabiye yapmak istedim.
  
  aklıma kendi okul pikniklerim geldi. aklıma geldikçe canım sıkılır. annemin çok şahane olmadığı dönemlere denk gelir ilkokul yıllarım.
  
  okul pikniğine yarım ekmek arası sandviç yapıp gönderdiğini biliyorum beni yaa.. o küçücük aklımla kimsenin getirdiğinden yiyemeyip utandığım, hadi sen de al diye beni zorlamaları ama asla yiyemeyişim.. ne büyük travma.. halen aklıma geldikçe bunalıyorum..
• şunu farkettim bugün. hayatta her zaman mutsuzluk ve stres etkenleri olabilir. her insanda da vardir bu: zengininde, fakirinde, yaşlısında gencinde, cirkininde, güzelinde. dertsiz insan yok bunu kabul ettim.
  peki ben bu dertlerle nasıl başa çıkıyorum. onu sordum kendime.
  
  çok iyi bir ailem. bunun yanında, en azından gerçekten gerçek dostlarım var bunu farkettim. kafam sıkıldığında ya da beni etkileyen bir şey olduğunda hemen o konuyla bağımsız kafamı dagitabiliyorum.. acaba dünyanın en şanslı insnalarindan biri olabilir miyim. belki de . allahin bana bir lütfudur.
  
  bence bu yazıyı okuyan biri benim bulduğum bu dostluklari bu sevgiyi bu hobileri sen de bulabilirsin. umuyorum hayatini buna göre şekillendirip bu mutsuzluk ve stresle başa cikabiliyorsundur.
• her ne kadar bu huyumu bırakmaya çalışsam da olmuyor. çok plan yapıyorum sonra olaylar farklı gelişince bozuluyorum. ne kadar ayarlasam da şartlar öyle gerektirdiği için planladığımdan farklı şeyler olabiliyor, olmaya da devam edecek. artık bunu kabullenmeyi öğrenmem gerekiyor.
• hayatım boyunca kimseden ufacık bir yardım görmedim her şeyi kendim deneye yanıla yapmaya uğraştım çoğu zamn yanıldım yanımda sözde destek olanların faydasını asla görmedim en ufak şeyde bile benden yardım isteyerek neden benim yükümü arttırıyorlar anlamadım dediklerini yapmadığımda da tavır koyuyorlar ben neden herkesin yükünü sırtımda taşımak zorundayım kendiminki beni yeterince yorarken
• 10 ay sonra bu başlıktayım yine ara ara buraya uğramak benim için ibadet gibi. korkularımı yüksek sesle tekrarlayıp yazdığımda gelen farkındalık, içimdeki kederi bir nebze dindiriyor. neyse sözü uzatmayı sevmem şöyle ki;
  
  bir şeyi son kez yapıyor birini son kez görüyor olmaktan ve bunu bilmemekten çok korkuyorum.
• bugün işte çok yorulduğum için eve gelince ağladım
• hayatı seviyor muyum bilmiyorum. hiçbir şey hissetmiyorum. beni ayakta tutan tek şey felsefe. yaşamak yavaş yavaş işkenceye dönüşüyor. homeros, iyi hayatı dünyanın uyumuna uyum sağladığımızda yakalarız der. uyum sağlamaktan bile yoruldum. hiçbir şey ilgimi çekmiyor. artık bir şeyleri anlamakta istemiyorum. bilmiyorum sözlük. uzun zamandır hiç bu kadar kötü olmamıştım. boşluğa düşmüş gibi hissediyorum. yaşamak sadece ölmemek midir arkadaşlar? bu ülkede artık bunu hissediyorum. ölmemek için yaşıyorum. çok acı değil mi? insanın gözleri doluyor. hani küçükken dünyayı değişecektik biz? şimdi ölmemek için yaşıyoruz. nefes alamıyorum sözlük. bir insan ciğerlerine oksijen çektiğinde boğulduğunu hisseder mi? ben hissediyorum.
• kafamızın içinde hepimiz özgürüz.