insanlar inandığı şeylere neden inanır

• çözülebilecekse insanın sadece ve sadece kendisini bilmesiyle alakalı bir şekilde çözülebilecek bir durum.
  
  gerçekten de çocukluk dönemiyle alakalı bir şeyler var. şimdi burada ne psikanalizin artık eskimiş teorilerini ne logoterapi-varoluşçu psikolojiyi ne de evrimsel-bilişsel psikolojiyi benimsemediğimi belirteyim, tabii bu benimsememe ciddiye almama değildir bence bugün en taşağa alınan freud bile önemli bir perspektif bulmuştur ve hakikaten o gözle bakınca bişeyler gösterebilir.
  
  bilmiyorum bu çocukluk dönemi takıntısı izlediğim filmlerin-dizilerin, okuduğum romanların bir dayatmasıdır belki de çünkü inanç açısından en kararsız karakterler çocukluğunu gerilimlerle yaşayan karakterler oluyorlar. (belki de izlediğim ve okuduğum şeylerde böyle bişey yoktur, şu an bana öyle geliyor olabilir nedense.) ben bunu nereye bağlayacaktım ha evet gerçekten de bana öyle geliyor ki(çok bilimselim arkadaşlar, bu bilimselliği kaldıramayan çıksın) çocukluk döneminin en sonunda çok çeşitli faktörler dolayısıyla bir perspektif oluşuyor ve bu içinde yaşadığın çevrenin inançlarına bağlılık, karşıtlık veya kararsızlık şeklinde oluyor. bu faktörler o kadar komplekski normal insan aklıyla bu düğümü çözmek gerçekten imkansız (tamamen son aylardaki kendi deneyimlerine dayanarak konuşuyorum). yani artık bana öyle geliyor ki en nihayetinde inandığımız şeylere ne kadar kendi isteğimizle rasyonel bir şekilde inandık, ne kadar çocukluğumuzda başlayan faktörlerin sonucunda inandık cevabını veremeyiz gibi.
  
  ama sonuçta bu durumun farkına da varabiliyoruz bir nevi. yani ister çocuklukla alakalı olsun ister olmasın bizi aşan dış faktörler sonucunda bir perspektifimizin olduğunun farkına varabiliyoruz. ve benimsediğimiz perspektifin aslında bizi oluşturduğu için kendimizle doğrudan alakalı bişey olduğunun da farkına varabiliyoruz. burada yapılması gereken şey montaigne'in kendine dönüş dediği şey. tüm okuduklarımız, akıl yürüttüklerimiz bunların sonucunda inandığımızı sandıklarımızı kendimizle bağlayabilmek yani bazen yılları bulan bir birikim aşamasının sonunda tüm bunlarla kendine geri dönebilmek... aslında ne kadar gizlesekte benimsediğimiz herşeyin kendimizle alakalı bir sebebi var. mesela benim yıllardır ekşi sözlükte yaptığım en sikim şeyde bile yerlilik ve millik dayatmasının ardında yatan sebebi bulabildim bu şekilde düşünerek. bilmiyorum belki de bulamadım tüm bunlar sahte bir aydınlanma aşaması da olabilir çünkü kendin hakkında düşünmeye başlayınca kendin kendine engel olmaya başlıyor. ve midfucklardan mindfucklara koşuşa dönüyor olay.
  
  sonuç olarak kendini analitik bir gözle değerlendirme çabasıyla birleştirilmiş bir şekilde hareket ederseniz nedeni bulamasanız bile gerçekten başlığı açan yazarın kastettiği başkalarını anlamaya çalışma aşamasına geçirtiyor bu durum bir noktadan sonra. yaşanmıştır.