perpetual burn

• bu albüm için ne söylenir ki? tüm zamanların en iyi solo gitarist albümlerinde ilk 3'e koymayanı döverler heralde diye düşünüyorum.
  
  altitudes'un yeri kesinlikle çok farklı ama ben hala mabel's fatal fable'daki 2:34'te başlayıp 3:46'da biten gitar solosuna akıl, sır erdiremiyorum, böyle bir solo olamaz lan. hadi oldu diyelim aynı solonun 2. sesinden de ayrı kanaldan çalmak nasıl bir kafanın ürünüdür? jason becker gitarına bişeyler anlatıyor sanki, cümlelemeler olsun, verdiği esler olsun, çok manyak bir şey hakikaten. müzikal açıdan dahilik böyle bir şey sanırsam. altitudes demişken youtube'ta pek çok cover bulunuyor ama richie allan'ın cover'ı açık ara en iyisi. 7 ve 8 telli gitarlar ile çalmış, son rifte baya djent'e kayıyor hatta ritim kısmı. perpetual burn şarkısını da bizim sarı oğlan jeff loomis coverlamıştı zati, akort oriijinali le tam uyuşmasa da.
  
  bir de ben bu albümde temple of the absurd şarkısında 3.19'da giren melodiye acayip bayılıyorum ya. dünyanın en güzel melodisi olabilir. milli eğitim bakanı olsam okullarda teneffüs zili bile yapardım. ^* bunun haricinde eleven blue egyptians'ın da sonundaki blues sololar çok leziz, her seferinde keyifle dinliyorum. baterist atma anur'a da bir parantez açalım. dikkatlice dinlendiğinde tempo değişimini, tansiyonu ve dinamizmi çok iyi ayarladığı görülüyor. onsuz bu albümün tadı, tuzu eksik kalırdı kesinlikle. marty friedman'ın soloları da dolu ve high gain'i ile kendini belli ediyor temple of the absurd, eleven blue egyptians ve dweller in the cellar'da. ha bu arada basları ve klavyeyi de jason becker çalıyor albüm boyunca, bu detayı da atlamayalım.
  
  puan (10/10)