rocky balboa

• basindan sonuna beni umarsizca aglatmis, dimagimdaki sandigi, yuksek hizla carpan bir express gibi parcalamis, 29 yillik hayatimda icine attigim attigim, unutugum ne kadar eski hissiyat, hatira varsa ortaliga dokmus, ruhumu allak bullak etmis, 80 lerde cocuk olmanin ne demek oldugunu derin bir cizikle tekrar hatirlatmis "film" demeye, yuregimin varmadigi bir nevi sihirli kure...
  
  60 yasinda sevgiyi, saygiyi arayan, icindeki atesin hala yandigini gostermeye calisan, altin kalpli bir adamin 30 yillik oykusunu gormedim o beyaz, sihirli kurede... sadece rocky ile degil, stallone olarak da eski gunlerini hatirlamak isteyen, hic kimseyken bir anda rocky olan, yillar gectikce bebelerin espri malzemesi olup, sadece makara amacli adi anilan, unutulmus, derinlere gomulmus ve gercekten hak edilmis bir saygiyi tekrar arayan, dirilten adami da gormedim... keske sadece bunlari gorebilseydim...
  
  apolloya yenildiginde, almanyadan gelmis 2 parmakli kirmizi kar eldivenlerini eline gecirip, ranzaya yumruk ustune yumruk atip, aglayan 6 yasindaki bir cocugu gordum... mahallede kendinden buyuklerce itilip kakilan ufakliklari gordugunde, "rocky olsa ne yapardi" diyip, azmanlarin karsisina dikilen bi cocuk gordum... yense de yenilse de, basarida basarisizlikta baskalarinda kabahat aramayip, kendisiyle hesaplasan bir delikanli gordum... simdi aynaya baktiginda veya bebegini kucagina aldiginda, " basima gelen her seyde hep kalkip kalkip devam ettim kizim, hic korkmadim, o cocuk hala yasiyor, bunu ogrenmelisin" diyen bir adam gordum...
  
  belki hayatin anlamini bulmadim, ama iyi bir insan olmanin, yilmamamanin, yarisirken insanliktan cikmamanin nasil bir sey oldugunu, ilk bu surati egri ama yuregi buyuk adamda gordum...
  
  iyiki vardin... cok yasa sly...