se rokh

• üç kadının hikayesine aşırı doğal bir biçimde dahil oluyoruz bu filmde. merziye'nin kendini var etme savaşını çok sevdim. sesi ondan alınmış şehrazat'ın küskün, bağımsız ruhunu ve behnaz'ın gücünü de. filmin neredeyse yarısının penahi'nin kökleri etkisiyle türkçe olması da çok hoştu.
  
  behnaz'ın yaşlı adama söylediği "beyefendi yurtdışına çıkamıyor, bay vossoughi de buraya geri dönemiyor. " cümlesi penahi'nin hayatı düşünüldüğünde gerçekten çok üzücü.
  
  penahi'nin kendi mezarını kazan kadınla diyaloğunu da eklemeden edemeyeceğim:
  - kötülük yapan birine benzemiyorsun, neden kabrine yılan gelsin?
  - belki iyilik de yapmadım. iyilik yapıp yapmadığımı da bilmiyorum ki.