50 entry daha
  • timothee bağımlı rolünü çok iyi kotarımış, steve carell ise sadece vücut diliyle dahi derinlikli bir karakter yaratbilme konusundaki becerini göstermiş. sırıtan tek bir yer dahi göremedim. müthiş oynamış.

    öncelikle bu tarz amerika'dan çıkan ticarileşmiş kişisel/gerçek hikayelere peşinen mesafeli bir tavrım oluyor. filmle alakalı da bazı noktalarda şüphelerim mevcut. ilk olarak film bize nic'in uyuşturucuya devam etmesi, aylarca temiz kaldıktan sonra yeniden başlaması, filmde de dediği gibi uyuşturucularla esasen neye çare olmak isteğiyle ilgili konularda yeterli bilgiyi/sebebi/motivasyonu sunmuyor.
    tek bildiğimiz sanatsal açıdan alt-kültürlere (diğer milyonlarca başka insan gibi) ilgi duyan ve ergenlikle bağlantılı olduğunu düşündüğümüz varoluşsal sorunlar yaşayan tatlı bir çocuğun bir şekilde uyuşturucuya başladığı ve bunu hayatının merkezine getirdiği. özellikle filmin başından itibaren ana akım dışında yer alan müzik-edebiyat ile uyuşturucu isteyerek veya istemeden kurulan bağ beni rahatsız etti.
    bir yorumda filmin bu tarz uyuşturucu bağımlılığının sınıfsal olduğu ile ilgili geniş yanılgıyı çürüttüğüne ilişkin bir yorumla karşılaştım. evet bağımlılık sınıfsal olmayabilir ama bunun neden böyle olduğu ile ilgili filmde en ufak bir ipucu bulunmuyor. yani filmde insanların neden "varoluşsal" krizlere girdikleri (aile yapısı, devlet, toplum vs.) konusuna hiç girilmemiş. filmden elimize kalan sonuç; bağımlılığın belirli bir sebebi olmayabilir ve yalnız veya parasız kimseler bu sebeple ölüp gitmeye mahkumdur.

    her şeye rağmen geriye çekilip baktığımızda bağımlılığın doğası, bir bağımlı ile ebeveyni arasındaki ilişkinin zorluğu gibi konularda, güzel oyunculuklarla bezeli hoş bir hikaye izlemiş oluyoruz.
34 entry daha
hesabın var mı? giriş yap