ümit özat

• kendisi hakkında boğazıma düğümlenen o garip hisleri nasıl anlatırım bilemiyorum...
  
  önce dedik ki;
  
  ''lan bizim sol kanat yol geçen hanı.. yapılan bütün sol kanat transferleri ya boktan çıktı, ya da sakatlandı''
  
  sonra da aldık bizim gariban ümit kaptan'ı sol kanat yaptık mecburen, muhteşem maçlar çıkardığı, top kazanma sayısının tavana vurduğu, ortasaha arkası oynadığı o müthiş dönemden..
  
  elinden geleni yaptı, mecburiyetten yaptığı ters ayaklı ortalar gol pasları oldu...
  
  sonra bi gün takımın sol kanadı s.o.s. vermeye başladı... biz de utanmadan dedik ki;
  
  ''lan senden sol kanat olur mu!!!''
  ''vay senin ayağının ayarına!!!''
  ''öyle kanat bindirmesi mi olur!!!''
  
  yuhaladık...
  
  bir de utanmadan güldük. ''yav kazma bu yav'' dedik... dalga geçtik ''raket gibi ayağı var mübarek'' dedik.. ne gözünün şaşılığını bıraktık, ne de ayakkabı numarası kaldı küfürü yemeyen... top sürerken ellerini iki yanına açarak yürümesine ''ölü taklidi yapıyor''' dedik..
  
  çok değil daha geçen hafta sonu... veda ederken yuvasına içim burkuldu ne yalan söyliyeyim. ''güle güle kaptan'' diye içimden bile geçiremedim utancımdan.. adam pazubandını tuncay'ın koluna takarken gözlerim doldu da son anda kaçtım içeri maçı seyrederken.. yuh ki ne yuh bana içeri kaçtım... yuh ki ne yuh bize..
  
  (bkz: büyük kaptan takımı buraya getir)