aşk

• o gülünce içim ısınıyor. o ana kadar yaşadığım her şeyi unutuyorum, sadece o anda takılıp kalıyorum. onu güldürmeyi çok seviyorum ve onu güldüren herkesi kıskanıyorum. onun eğlenmesi, iyi olması, güzel vakit geçirmesi hoşuma gidiyor; o mutlu olunca ben de mutlu oluyorum ama bu saydıklarım olduğu anda yanında olan herkesi kıskanıyorum. bazen ben bile bakamıyorum, gözlerimi kaçırıyorum, kendimden sakınıyorum. ama hep yanımda olsun istiyorum. elini tutarken içimin ısındığı gibi dışım da ısınıyor ateşim yükseliyor, kulaklarım kızarıyor. en çok da o elleri öpmeyi seviyorum. o elleri tutarken sanki sonsuza kadar konuşabilir, bir şeyler anlatabilirim gibi geliyor ve bu oluyor da. beni o anki anlattığım heyecanla dinlemesi, dinlerken gözlerinin parlaması beni daha da kendine aşık ediyor. konuşmayı pek sevmeyen, anlatım gücü zayıf olan ben bile ellerini tutarken anlattığım şeyin hiç takılmadan sonunu getirebiliyor, aynı zamanda hiç bitmesin istiyorum. ah o gözler, sürekli kaçırıyorum gözlerimi ama bir kere takılınca birbirlerine gözlerimiz, dalıp gidiyorum derinlere. o daldığım bir saniye bile saatler gibi geliyor. her an onu düşünüp, onunla yatıp onunla kalkıyorum. sabahın bu saatinde bile onu düşünmek heyecanlandırıyor ve uyutmuyor. siz hiç birini özleyip uykunuzdan uyandınız mı? sanırım böyle bir şey aşk. garip hissettiriyor ama olacaklardan en ufak bir kaygı duymuyorum. kendimi tamamıyla akışına bıraktım. hızlı mı ilerliyoruz belki öyle ya da yılların birikmişliğini aynı anda serbest bırakıyoruz. ne olursa olsun bu durumdan hoşnutum. galiba aşık oldum sözlük. bütün bu anlattıklarımın özeti şu; farklı hissediyorum sevgilim. seni seviyorum.