katı meyve sıkacağı

• bundan yaklasik 15 yil evvel evimize girip huzurumu kaciran alet.
  
  o zamanlar ortaokuldayiz ve malum kucuk cocuklarin gelismesi icin bol bol vitamin almak gerekmektedir. meyveyi sevmeyen bir bunye olarak ben meyve konusunda secici davrandigimdan dolayi da babam alternatif bir cozum onerisi olarak arzum marka bir kati meyve sikacagi almisti. once dusundugumde 'negzel portakal suyu icecez cok da lezzetli olur, ugrasma derdi de yok, at makinaya fiti fiti siksin' deyip sevinmistim ama ilk denemeden itibaren nasil bir hata yaptigim suratima bir tokat gibi carpmisti. tek kelime ile berbat, kati ile sivi arasinda degisik bir yogunluga sahip enteresan bir sivi uretiyordu bu alet ve tadi da kotuydu. 'e tabi oglum, sonucta sadece suyunu cikartmiyor, asil vitamini burda' seklindeki telkinler zamanla 'o havuc+portakal suyu karisimi icilecek' tarzinda baskilara donusmeye baslamisti kisa zamanda. evde daha once meyve yemememden dolayi olusmayan gerginlik bu yavsak alet yuzunden olusmustu. 'iki cocuguz ablam da var, belki biraz ona yuklenirler de ben siyiririm' dusuncesi ise kisa zamanda gecerliligini yitirmisti cunku evde benden baska herkes meyve sikacaginin ciktisini sorun yasamadan tuketebiliyorlardi. of ne kabustu. resmen bogazima dugumleniyordu bu garip karisimlar. bir de ustunde kopuk gibi bir sey olurdu ki apayri bir dert. neyse ki kisa sure sonra ebeveynlerimiz ilk hevesi aldiktan sonra makinayi tekrar basima bela acamayacak sekilde paketleyip evin ucra kosesine kaldirdilar ve rahata erdim. yalniz halen bu aleti gordugumde tuylerim diken diken oluyor ve alip yerde parcalayasim geliyor.