uçurum

• ahmet erhan'in bir siiri...
  
  aklımda kayalar kopuyor, duvarlar yıkılıyor
  yüreğimde, kuruyan bir ırmağın yatağındaki
  boşluk
  ayak izlerimi bırakmaya çalışıyorum taşların
  üstünde
  kimsenin arayıp bulamayacağı bir adresim var artık.
  dostlar da çekilip gidiyorlar hayatımdan
  yürüdükleri yollarda arıyorum anları,
  sevdikleri kıyıların gözlerinde
  kendi sularınca boğulan bir denizim ben
  kendi taşlarınca zapt edilen bir kale
  başımı avuçlarıma alıp sıksam ne olur
  çıkarabilir miyim beynimdeki o kara suyu?
  bir çiçek tarlasına dönüştürebilir miyim?