buzdan kılıçlar

• [...]
  insanlar, dünya üstünde defalarca beraberlikleri acisindan böyle hassas noktalara gelmisler, ama dostluk denen kutsal yasantinin mahkemesi hala kurulmamisti. halilhan bu konuda hesap soracak bir merci tanimiyordu. duymamisti. yasayip cekilenler, dostlugun muhasebesini, herhalde kesin kurallar saptayamadiklarindan tamamen vicdana birakmislardi.
  
  bunda yazik olan yön suydu. arkadasligin sekline göre ruh bir akis yapiyor, disaridan bakan bir kimse bu akistaki gizli unsurlari göremiyordu. bu ebedi körlügün insani ölümüne buruklastirdigi, baskalarina katiyen anlatilamamaktaydi. ayni zamanda herkesin ortaklasa tatsiz kaderiydi bu.
  
  acilan zerre kadar kücük bir delik bile, sevgiyi mahveden manyetik firtinalar yarattigina göre, büyük arkadasliklarda ruh, alabildigine incelerek ipeklesiyordu. (syf. 130)
  [...]