yakalanan zaman

• ve sevgili proust kayıp zamanın izini nihayete erdirir. son cilde adını veren zamanın içinden ve dışından taşanlar… tüm bahsi geçen karakterler ( büyük aşkı albertine, swann, odette, saint loup, gilbert…) burada bir kez daha en güzel halleriyle anılır. ah, elveda çaya batırılan madlen, albertine, combray'daki serin akşamüstleri!
  
  bütün kentin ve zamanın çay fincanından dışarı fırladığı bazı satırlar:
  
  “ ne var ki bazen her şeyin bitmiş gibi göründüğü bir anda, bizi kurtarabilecek bir uyarı gelir; hiçbir yere açılmayan bütün kapıları çalmışken, yüz yıl boyunca nafile aradığımız, istediğimiz yere açılan yegane kapıya girmeden çarparız ve kapı açılır.”
  
  “ genelde görünmez olan zaman, görünürlük kazanmak için bedenlerin peşine düşer ve rastladığı her bedeni ele geçirip üzerinde sihirli fenerini oynatır.”
  
  “ renksiz, elle tutulmayan zaman; adeta ben görebileyim, dokunabileyim diye onda cisimleşmişti, onu bir şaheser gibi şekillendirmişti.”