naci sevinç

• hayatımda gördüğüm en iyi öğreticiydi. anlattığı dersi veya konuyu anlamamanın mümkünatı yoktu öyle diyeyim. bunun dışında gerçekten çok güleryüzlü, çok iyi bir insandı.
  
  ne zaman otostop çekerken rastlasa beni alırdı, beraber bölüme giderken de "daha mezun olmuyor musun yau?" diye sorardı. onun bölümde verdiği bütün dersleri aldığım, hatta termodinamik 1 ve 2'den cc aldığım için yaz okulunda ondan alayım diye özellikle ikinci kere aldığım için ve bütün derslerinden a'lı bir not aldığım için, beni çok iyi bir öğrenci sandığını bilirdim, o yüzden de çok kurcalamadan "bu sene olacağım hocam" falan derdim. bir gün yine otostopla beni aldığı arabasında giderken, okulu uzattığımı öğrenince "sen iyi öğrenci değil miydin yau?" diye sordu, dedim "hocam yalnız sizin derslerinizde iyiyim, yoksa benim ortalamam 2,60". gülmüştük beraber.
  
  inanılmaz iyi bir hafızası vardı. bir insanın ismini ancak bir kez sorar, sonra da ömrü hayatı boyunca unutmazdı. kafadan üç-dört basamaklı sayıları çarpar, biz hesap makinesine yazamadan söyler tahtaya yazardı. özellikle tebeşir kullanmayı sever, sadece tebeşirli tahtada ders anlatırdı. çok alçakgönüllüydü, sert denilmiş önceki girdilerde, bana hiç öyle gelmedi ama bıyıkaltı gülüp öğrencileriyle biraz şakalaşmayı çok severdi. özellikle saçma sapan bir soru sorulduysa.
  
  öyle işte. çok sevdiğim bir hocam hakkında aklıma gelen şeyleri biraz anlatmak istedim. sevenleri de okusun belki yüzleri güler diye. bütün metalurji mühendislerinin başı sağolsun. zira çoğunu kendisi eğitmiştir.