the last samurai

• 2004 yılında vizyona girdiğinde 4 herif gittiğimiz ve sonunda dördümüzün de dolu gözlerle birbirimize bakmaktan utanmamıza sebep olan sempatik film.
  
  hollywood yapımı olmasından dolayı, kala kala tom cruise'un son samuray kalması ve 4-5 ayda bütün samuray felsefesini yalayıp yutması gibi olayların eleştirilmesine bir nebze hak verebilirim ancak kanımca yapılan eleştiriler filmin kalitesini geri planda bırakacak derecede abartılmamalıdır.
  
  içeriğinden habersiz, beklentisiz ve dolayısıyla önyargısız bir biçimde izlediğim film, bu durumumdan ötürü beni oldukça etkilemiş, teknik - kurgusal detayların yanında işlediği konu ve işleniş biçimiyle beni direk içine çekmişti. japon kırsalının o muazzam dinginliği, japonların disiplini, çalışkanlığı, onurluluğu ve bu özelliklerin beyaz adama göre ne kadar ulaşılmaz ve alışılmadık^* olduğu, eğer kendinizi filme kaptırdıysanız, sık sık tebessüm etmenize yol açar bu filmde. bu yüzden bu filme yok hollywood yapımı yok tom kuruz allah belanı versin vesaire şeklinde eleştirilerle değil, içimdeki doğu aşkı bambaşka sloganıyla, duygusal yaklaşıyor ve sempatik olarak nitelendiriyorum. ki savaş sahneleri, ışık kullanımları, mekanlar, kostümler, dövüş teknikleri ve oyunculuklar açısından gedik bulmakta oldukça zorlanılacak bir film olduğu da yabana atılmamalı.
  
  imdb'de her ne kadar tipik türk mantığı ile hareket edip "destek olsun" diye 10'u yapıştırmış olsam da, bu filmin alnının teriyle bir 10 üzerinden 8'i hakettiğini, o güzel diyarların, o güzel zırh ve kılıçların, o güzel iç huzurun, en asil duygunun insanları o güzel japonların ve o güzel kadının^* hakkının yendiğini düşünüyor, defterimi kitabımı alıp kendimi bulmaya oralara gidiyorum.^*