günah çıkarmak

• hristiyanlıktaki günah çıkarmanın, filmlerde gördüğümüz şekilde bir kabin içinde bulunan rahiple günahkârın birebir ilişkisine dönüşmesinin bir tarihi var. yani günah çıkarma , erken dönem hristiyanlığında yok komşuya hallendim, yok marketten çikolata aşırdım tarzı her allahın günü gerçekleşen bireysel meselelerden ziyade nadiren gerçekleşen ciddi ve büyük günahlar için düzenlenen kolektif ve kamusal bir olay.
  
  buradaki dönüm noktası, 1215'te toplanan dördüncü lateran konsülü. bu konsülde alınan karar uyarınca her hristiyanın senede en az bir kez günah çıkarması şart koşulur. fakat günah çıkarma bu kadar bireyselleşince papaz ve rahiplerin hem yükü hem de derdi artar. zira hangi soruları soracakları, günah çıkaran kişiyi nasıl tanıyacakları, bağışlanabilir günahlarla affedilemez olanları nasıl ayıracakları konusunda tereddütler ortaya çıkar. işte bu tereddütleri gidermek üzere kilise hukukçuları ve teologlar, günah çıkarmayla ilgilenen din adamları için kılavuzlar hazırlar. böylece hristiyanlık, her bir hristiyanın günahının kaydını tek tek almaya ve summae adı verilen günah çıkaranlar için el kitaplarına ve de penitential adı verilen günahlara ilişkin cezaları içeren kefaret/pişmanlık defterlerine kaydedilmeye başlanır ki ortaçağ tarihçileri için bunlar, günahın ailesel, toplumsal ve mesleki boyutlarıyla ilişkisini, günahın ardında yatan saikleri ortaya koyan hazine değerinde kayıtlardır.