birhan keskin

• her gün bir kez bu kitabın başına geçtim. her gün bir kez
  dışarı çıktım kırık bir bulutla yürüdüm, her gün bir insana
  bakıp, yüzümü yere eğdim. her gün bir gazeteye boş gözlerle
  baktım. her gün birileri konuştu, onları dinliyor gibi yaptım. her
  gün bir kez "neredeyim" diye sordum kendime. her gün bir kuzey
  kışı indi içime. her gün karşımda duran fotoğraflarına
  baktım. bir kez öfkelendim her gün bir kez sordum kendime neden bu
  kadar bağlandın. her gün adalet ve zalimlik üzerine düşündüm.
  belki de her şey. her gün bir barbar, bir medeni ile gezdim
  sokaklarda. minareleri her gün sabaha ezan sesleriyle ben açtım. her
  gün bir perdeyi aralamaya çalıştım. her gün hiçbir şeyi
  anlamadığımı düşündüm, her gün her şeyi anladığımı
  düşündüm. güvercinleri yolculadım. her gün, günlere
  dayanamadığımı düşündüm. kitapları alt alta dergileri
  kıvırarak yan yana dizdim. ne idüğü belirsiz yerler benimle
  yürüdü. gördüğüm her "cümle" bana bir bıçak gibi battı,
  anlamadım. her gün bir taş parçası söktüm içimden. her gün
  uyku beni koynuna alsın diye yalvardım. her gün, gün bitiyor gece
  bitmiyor dedim. her gün işlerin beni avutmadığını gördüm.
  ayrılık günlerini sonradan niçin sisli bir perde gibi hatırlarız
  diye sordum. öfkeni unutma dedim kendime her gün, unutursan
  düşersin dedim. her gün en az bir saati ayakta durmaya, dimdik
  durmaya ayırdım. her gün ömür sözcüğünü bir kez kalbimden
  geçirdim. her gün ömür sözcüğü kömür gibi tınladı içimde.
  her gün sana içimden bir kez "sevgilim" diye seslendim. her gün sana
  bir kez "zalim" diye seslendim. her gün, yan yana oturup birbirine
  rikkatle bakan iki yaşlı kadını düşündüm. her gün o
  kadınların bu fotoğrafı yırtıldı dedim. her gün "âh" ettim bir
  kere, bir kere o âh'ı geri aldım. her gün "yol arkadaşım" dedim,
  kahırla kapladım sözlerimi. her gün acını tattım. her gün
  unutmak için değil, unutmamak için ağu kattım kalbime. her gün
  insan olmak ne çok kusur içeriyor diye düşündüm. her gün bir
  kilidi açmaya çalıştım. başka bir şey vardı, başka bir şey;
  ben sana dünyanın değil yeryüzünün diliyle seslenmiştim. çile
  nedir, günah ne? bana ne bunlardan. dünyanın merkezi sendin her gün
  ben senden uzayan uçsuz bucaksız bir kara.
  karrrrrrrrrraaaaaaaaaaaaaa.
  
  diyen.