zünnun-i mısri

• "dağlarda dolaşıyordum, eziyet çekmiş bir grup insanın toplanmış olduğunu gördüm.
  
  başınıza ne geldi? diye sordum.
  
  - burada bir hücrede yaşayan bir mecnun var diye cevap verdiler. her yıl bir kez hücresinden çıkar ve bu insanlar üzerine okur üfler, böylece herkes iyileşir. sonra mecnun hücresine döner ve bir dahaki yıla kadar hiç dışarı çıkmaz.
  
  bu mecnun adamın hücresinden çıkış zamanına kadar bekledim. solgun yanaklı, harap olmuş, gözleri çökük bir adamdı. ona karşı duyduğum saygıyla karışık korku hissi, titrememe sebep oldu. o, kalabalığa merhametle baktı sonra da gözlerini semaya kaldırdı, hasta olan kimselere birkaç kez üfledi ve onların hepsi iyileştiler.
  
  o hücresine çekilirken, onu eteğinden yakaladım: 'allah aşkına' diye niyaz ettim; 'bütün fizikî hastalıkları iyileştirdin, manevî hastalıkların iyileşmesi için de dua et!'
  
  'zunnun' dedi bana bir göz atarak: 'ellerini üzerimden çek. ilâhî; haşmet ve iktidarın zirvesinden bizi seyrediyor. eğer senin ondan gayrısına yalvardığını görürse, seni o yalvardığın kişiye bırakır ve o kişiyi de sana. ve ikiniz de başkalarının ellerinde perişan olursunuz.'
  
  sonra mecnun hücresine geri çekildi.”