kalp kırılınca çıkan ses

• çok dinledim ama ses falan duymuyorum.
  sadece kocaman bir kapı görüyorum.
  bir kapı; hevesin, merakın, tutkunun, özlemin, beklentilerin, inancın yüzüne kapanan bir kapı. beni tümüyle dışarıda bırakarak usulca kapanan bir kapı.
  
  sanki görmek için kıtalar arası yolculuk yaptığım bir tapınağa varmışım. içeri girmek için yapıya ait olan cümle kapısının tam önünde duruyorum. kan ter içinde yorgun, nefes nefeseyim. bir adım daha atsam orada, içerdeyim. derken bir görevli önüme set çekiyor: "ziyaret saati çoktan bitti, sizi içeriye alamayız" diyor ve devasa kapıyı yavaşça kapatıyor.
  kalbim içindeki bütün duygularla birlikte kapının diğer tarafında kalıyor, bense dışarıda..