paşabahçe'deki anason kokusu

• istanbul'un en güzel kokusuydu benim için. ikincisi tahtakale'deki kahve^* kokusuydu. üçüncüsü de merterdeki arpa kokusu.
  ilki yok artık. ki ben o kokuyla rakı içmiştim o fabrikanın dibinde. fabrika müdürünün oğlu olan arkadaşımla, onun evinde, o müthiş boğaz manzarasıyla. çok sene geçti ama insanın en hassas duyusu koku ne mutluki.
  hala geçiyorum ablamın öğretmen olduğu okula giderken o fabrikanın önünden, ama eksiliyor devamlı birşeyler istanbul'dan.
  zaten uzun yıllardır içki de içemiyorum hıdiv'de.
  istanbul bırakıyor bütün güzelliklerini teker teker. bu şehrin keyfi hala daha yüksek eziyetinden. ama şimdilik buradayız ta ki bize şu sözleri söyletene kadar:
  (bkz: sikerim böyle aşkın ızdırabını)